دانشگاه خط مقدم نبرد ایدئولوژیک است

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، اتحادیه دفتر تحکیم وحدت خطاب به رئیس جمهور پیرامون اولویت‌های وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در دولت چهاردهم نامه‌ای نوشت.

متن این نامه به شرح زیر است:

جناب آقای دکتر پزشکیان، ریاست محترم جمهور
سلام علیکم

اغتشاشات سال ۱۴۰۱، مثال روشنی است که نشان می‌دهد جایگاه دانشگاه چقدر می‌تواند در ایجاد جریان‌های فکری و رسانه‌ای موثر باشد. تصاویر و فیلم‌هایی که از فضای دانشگاه منتشر می‌شد، نشان می‌داد که گویی فضای دانشگاه از اسلام و انقلاب اسلامی مبری شده است و تنها صدای ضدانقلاب شنیده می‌شود. این بازنمایی فضای دانشگاه، نشانگر چند مسئله است:

-یک
ما در دانشگاه، با نهاد آموزشی مواجه هستیم که برای تربیت اسلامی دانشجویان به اندازه کافی تلاش نکرده است و یا به حداقلیات اکتفا کرده است و خروجی این نهاد، دانشجویانی شده‌اند که بعضا به مبانی اولیه اخلاقی هم قائل نیستند.

-دو
بسیاری از اساتید دانشگاه در فضایی که غبارآلود بود و بعضا دانشجویان مسیر حق از باطل را نمی‌توانستند تشخیص دهند، سکوت سنگینی کرده بودند که این سکوت به نفع دشمنان انقلاب اسلامی تمام شد!

-سه
اکثر متولیان و مسئولان اصلی نظام آموزش عالی، دغدغه‌ی جدی‌ای در امر اصلاح شیوه تربیت در نظام آموزش عالی و محتوای ارائه شده‌ی آن، ندارند و به فرآیند‌های تکراری و بی‌ثمر عادت کرده‌اند؛ و مهمتر از آن، نسبت به دغدغه‌های دانشجویان حساسیتی نشان نمی‌دهند و یا خود را پاسخگوی دانشجویان نمی‌دانند؛ و این امر نهایتا باعث خشم پنهان در دانشجویان می‌شود.

حال با مرور اغتشاشات سال ۱۴۰۱ و ذکر اثرات و آسیب‌شناسی آن بیشتر می‌توان متوجه جایگاه دانشگاه و امر آموزش عالی شد. در اینجا به ذکر اولویت‌های آموزش عالی در راستای بهبود کیفیت و ارتقای جایگاه آن عنوان می‌داریم که لازم است مسئولان وزارت علوم حضرتعالی این موارد را در اهم امورات خود قرار دهند:

-اول
اولین اولویت در وزارت علوم باید این باشد که صدای دانشگاه در کشور ما، صدایی انقلابی باشد. چرا که متاسفانه اغتشاشات ۱۴۰۱ بیش از هر مصداق دیگری نشان داد که صدای درون دانشگاه یک صدای واحد و معتقد به انقلاب اسلامی نیست. پس لازم است جهت تحقق این هدف، اقدامات عملی زیر را پیگیری نمود:

الف. فضا و عرصه‌ی فعالیت تشکل‌های انقلابی را گسترش داد، از آن‌ها حمایت کرد و برای فعالان جنبش دانشجویی بستر‌های بروز و ظهور را فراهم کرد. تشکیلات‌های معتقد به مبانی انقلاب اسلامی، بیش از هر مجموعه‌ای در دانشگاه در چند سال گذشته آسیب دیده‌اند و دشمن متوجه ضعف مبنایی و عملیاتی این تشکیلات شده است. باید اجازه داد که فعالیت جنبش دانشجویی در مسیر آرمان‌خواهی بیش از قبل ادامه پیدا کند و دانشجویان را ترغیب کرد که در این عرصه گام بگذارند. تا زمانیکه که مجموعه‌های خودجوش و دانشجویی نسبت به آینده‌ی جمهوری اسلامی خوش‌بین نباشند، انقلابی‌گری و حرکات انقلابی در دانشگاه پررنگ نخواهد شد. باید مسئولان کشور بیش از پیش، جایگاه جنبش دانشجویی را جدی بگیرند و آن‌ها را موثر در دانشگاه بدانند.

ب. اساتید و کادر دانشگاه را نسبت به مبانی انقلاب اسلامی و مسائل روز جمهوری اسلامی آگاه کرد تا آن‌ها دغدغه‌مندانی باشند که فعالیت شان در فضای دانشگاه اثرگذار و راهگشا باشد.

ناگفته نماند که اصلاح این امر، جز با ایجاد تغییر و تحول در فرآیند جذب اساتید، میسر نخواهد شد. مع‌الاسف در دانشگاه، با اساتیدی مواجه هستیم که به راحتی در کلاس عقاید منحرف خود را مطرح کرده و دانشجویان را با ذکر استدلال‌های غلط به سمت آن متمایل می‌کنند. کلاس درس بجای اینکه به تربیت اسلامی دانشجویان کمک کند، به صحنه‌ای برای نبرد ایدئولوژیک تبدیل می‌شود؛ که البته ذات استدلال شنیدن و استدلال آوردن، خلاف منطق نیست، آن چیزی که مذموم است، ترغیب دانشجویان به دوری از مبانی انقلاب اسلامی و ناامید کردن دانشجویان از آینده‌ی نظام است.

-دوم
محتوای آموزش عالی نیازمند تغییر جدی است. سالهاست یا واحد‌های درسی‌ای بنام «دروس عمومی» مواجه هستیم که این دروس غالبا نه در تئوری و نه در عمل، کارکردی ندارند. بومی‌سازی کتب درسی فقط با اضافه و کم کردن چند سرفصل اتفاق نخواهد افتاد. باید مبانی ارائه شده در دروس دانشگاهی ناشی از علومی باشند که در نهایت به ایجاد سبک زندگی اسلامی کمک کند.

-سوم
متاسفانه عامل اصلی مقایسه‌ی دانشگاه‌ها با یکدیگر تعداد مقالات و پژوهش‌های علمی اساتید و دانشجویان با یکدیگر شده است. البته بماند که در تولید علم هم به نتیجه‌ی چندان مطلوبی نرسیده‌ایم. داده‌سازی و صرفا تولید محتوا‌ها با عنوان علمی، سیره‌ی عملی دانشگاه در مقاطع تحصیلات تکمیلی شده است.

اما نکته اینجاست که آیا پرداختن با برخی علوم و هزینه صرف کردن وقت و انرژی برای برخی پژوهش ها، برای کشور فایده‌ای دارد یا خیر؟! در نظر داشتن اولویت‌های اصلی کشور، باید اساس قرار بگیرد تا در پاسخ به مسائل و مشکلات کشور از این علوم استفاده کرد. در غیر این صورت، این علوم صرفا سیاهه‌ای در کتاب‌ها باقی خواهند ماند که نمی‌توانند در اقتصاد و سایر ارکان جامعه موثر باشند.

-چهارم
دولت باید برنامه‌ها و سیاست‌هایی را اجرا کند که به دانشجویان از تمام اقلیت‌ها و مناطق کمتر توسعه یک فرصت مساوی برای دسترسی به آموزش عالی فراهم کند، از جمله ایجاد سیاست‌های تسهیل دریافت وام تحصیلی، ارائه تسهیلات مالی، و ارتقاء زیرساخت‌های آموزشی در مناطق محروم، می‌تواند از مهمترین اقدامات دولت برای تسهیل در دسترسی به آموزش عالی باشد.

-پنجم
برقراری ارتباط نزدیک و همکاری مؤثر بین دانشگاه‌ها و صنعت می‌تواند به توسعه تحقیقات کاربردی، ایجاد فرصت‌های شغلی برای فارغ‌التحصیلان، و ارتقاء کیفیت آموزش عالی کمک کند. از آنجاییکه چالش شغل و ایجاد درآمد کافی برای بسیاری از مردم جامعه، تبدیل به چالش اصلی زندگی شده است لازم است تا دولت، مسئله‌ی ارتباط دانشگاه با صنعت را اولویت مهم خود بداند و با کمک سایر دستگاه‌ها و نهاد‌های دولتی، این امر را میسر کند.

ذکر نکات بالا، اولویت‌هایی بودند که بنظر می‌رسد دولت جنابعالی باید در راستای تحقق یک دولت مدبر و قوی انجام دهد تا نهایتا منجر به ارتقای دانشگاه و دانشگاهیان شود. چرا که با مرور تاریخ پس از انقلاب اسلامی، جایگاه دانشگاه به عنوان خط مقدمی برای نبرد ایدئولوژیک با دشمنان انقلاب اسلامی، حائز اهمیت است.