راهکار خانواده های فلسطینی برای حفظ نسل اسرای در بند اسرائیل

به گزارش «یافا ذیب»، خبرنگار تسنیم در کرانه باختری، «ملیکه»، دختر فلسطینی، یکصد و چهارمین نوزاد فلسطینی لقب گرفته است که از طریق اننقال مخفیانه نطفه پدرش از زندان‌های صهیونیست‌ها درکرانه باختری به مادرش به دنیا آمده است. فلسطینی‌ها از این نوزادان با عنوان «سفیران آزادی» یاد می‌کنند.

.

در سایه ممنوعیت ملاقات بسیاری از اسرا با خانواده هایشان بسیاری از زندانیان فلسطینی با تحمل مشقت و خطرات فراوان، نمونه های اسپرم خود را به بیرون از زندان های اسرائیل منتقل و به مراکز درمانی و کلینیک های باروری در کرانه باختری منتقل می‌کنند. این اسپرم‌ها پس از شستشو در آزمایشگاه‌ها، با تخمک‌هایی که از زنان اسرای فلسطینی نمونه گیری می‌شوند تلقیح شده و سپس از طریق تقسیم سلولی در درون رحم مادر جای می‌گیرند تا بدین شکل دوران حیات جنین تا زمان فرارسیدن زمان طبیعی تولد طی شود. این یکی از مهم ترین راهکارهای رزمندگان فلسطینی در کرانه باختری برای حفظ نسل و تداوم خانواده خود در سالهای طولانی اسارت به شمار می‌رود.

«مجد الحاج»، همسر «سعید حثناوی»، اسیر فلسطینی و مادر ملیکه با تشریح جزئیات تولد دخترش برای خبرنگار تسنیم در کرانه باختری می‌گوید: حدود یک سال و نیم پیش از طریق انتقال مخفیانه نطفه همسرم، فرزند اولم را باردارشدم و اسمش را ملیکه گذاشتم. اگر همسرم فرزندمان را می دید، درد و رنج تمام سال‌های اسارت و شرایط سختی را که تحمل می‌کرد از یاد می‌برد و دنیا برایش جای قشنگتری می شد.

این بانوی فلسطینی با اشاره به بی‌اطلاعی همسرش از زمان تولد دخترش می‌افزاید: همسرم خیلی درمورد من احتیاط می‌کرد، می‌داند که من برای بچه دار شدن اقدام کرده‌ام، اما اطلاعات دقیقی از وضعیت من و این دختر ندارد؛ مثلا اینکه چه اسمی برای فرزندمان انتخاب کرده‌ام یا اینکه فرزندمان چند ماهه است؟، چون بخاطر جنگ، اشغال و فشارهایی که اسرای فلسطینی تحمل می‌کنند ارتباط ما با اسرا به طور کامل قطع شده است.

مجد الحاج، آرزو دارد تا ملیکه و پدرش را در یک قاب تصویر در کنار همدیگر ببیند و می گوید: هر بچه ای این حق را دارد که همراه پدرش به مدرسه برود و زندگی طبیعی خود را داشته باشد. من تلاش می کنم به تنهایی فرزندمان را بزرگ کنم، تلاش می کنم خانه و خانواده‌ام را حفظ کنم. ان شاءالله همسرم یک روز آزاد خواهد شد، ولی تا زمانی که همسرم آزاد نشده، مهم ترین مسئله این است که دخترم خواهر و برادر داشته باشد، برای اینکه تنها نماند. من خودم تک فرزند بودم. به همین خاطر فرزندم باید خواهر و برادر داشته باشد

ملیکه پنج ماهگی خود را در حالی جشن می گیرد که تنها نیمی از دوران محکومیت 36 ساله پدر اسیرش، سعید حثناوی در بازداشتگاه‌های رژیم صهیونیستی سپری شده است و احتمالا در زمان آزادی پدرش، به سنی خواهد رسید که باید راهی دانشگاه شود.

«صلاح الحاج»؛ پدر بزرگ ملیکه با اشاره به مشکلات دخترش در تربیت فرزندان در نبود پدر آرزو می‌کند تا دامادش در جریان هرگونه توافق احتمالی تبادل اسرای فلسطینی و اسرائیلی از زندان آزاد و هر چه سریع تر به آغوش خانه و خانواده اش بازگردد و در کنار فرزندش باشد. وی به خبرنگار تسنیم در کرانه باختری می‌گوید: ان شاءالله خداوند پسرمان را هر چه زودتر از زندان آزاد کند تا ملیکه در کنار پدرش، بزرگ شود، تربیت شود و زندگی کند و مثل هر دختر دیگری زندگی عادی خود را داشته باشد مثل هر پدری که فرزند خود را همراهی می‌کند و او را به مدرسه می برد.

وی می‌افزاید: من از خدا می‌خواهم که پدر نوه‌ام به آغوش خانه و خانواده‌اش بازگردد و در کنار فرزندش باشد، علاوه بر نوه، دخترم هم به محبت، توجه و همراهی همسرش نیاز دارد تا احساس تنهایی نکند؛ چون هیچ خانواده‌ای بدون مرد کامل نیست، نبود شوهر تمام زندگی زن را تحت الشعاع قرار می‌دهد.

ملیکه یکی از یکصد و چهار کودکی است که حقیقتا شایسته لقب «سفیران آزادی» هستند. این کودکان امید خانواده‌هایشان شدند و اشتیاق به ایستادگی و آزادی را در وجود اسرای فلسطینی تقویت کردند. با وجود این کودکان، اسرای فلسطینی یا همان «ژنرال‌های صبر» رؤیاها و آرزوهای زیادی در سر می‌پرورانند که شرایط سخت زندان را برایشان آسان می‌کند.

هر چه قدر محدودیت‌های رژیم اشغالگر برای اسرای فلسطینی بیشتر شود و هر چه قدر به ابزارهای مختلف متوسل شوند تا از ادامه حیات در فلسطین جلوگیری کنند، کودکان بیشتری در فضایی پر از امید متولد خواهند شد و در آغوش مادرانی پرورش خواهند یافت که محکم و استوار در برابر رژیم غاصب اسرائیل ایستاده‌اند.

انتهای پیام/