حکایت تلخ کشاورزان کیوی کار/ دل نگرانی از بازار و دلالان!

به گزارش خبرگزاری تسنیم از تنکابن، در حاشیه جنگل‌های همیشه‌سبز مازندران، میان صدای پرندگان و عطر درختان، داستانی از زحمت و امید نوشته می‌شود؛ برداشت کیوی. این میوه سبز و جذاب، نه‌تنها طعم شیرینی برای سفره‌ها می‌آورد، بلکه شیرینی زندگی بسیاری از کشاورزان را نیز رقم می‌زند. مازندران، بهشت سرسبزی که 6 هزار هکتار از زمین‌های حاصلخیزش را به باغ‌های کیوی اختصاص داده، سالانه بیش از 200 هزار تن از این میوه خوش‌طعم را به دنیا تقدیم می‌کند.

برداشت کیوی، فصل پرهیاهویی برای کشاورزان است؛ از سپیده‌دم که باغ‌ها با طلوع خورشید زنده می‌شوند، تا غروب که سبدهای پر از میوه با لبخند کشاورزان به خانه می‌روند، روزهایی پر از تلاش و آرزو شکل می‌گیرد، اما این شور و نشاط، همواره با دغدغه‌هایی همراه است. از نگرانی برای فروش محصول گرفته تا موانع صادراتی که دسترنج این کشاورزان پرتلاش را تهدید می‌کند و با وجود تمام چالش‌ها، کیوی مازندران همچنان به‌عنوان یکی از محصولات برجسته صادراتی ایران شناخته می‌شود.

 بازارهای بین‌المللی از هند و روسیه تا کشورهای حاشیه خلیج فارس، به استقبال این میوه آمده‌اند، اما آیا این موفقیت‌ها می‌توانند رویای کشاورزان برای زندگی بهتر را محقق کنند؟ در این گزارش، به میان باغ‌های کیوی مازندران می‌رویم و پای صحبت‌های کشاورزان، کارشناسان، و مسئولان می‌نشینیم تا داستانی کامل از این فصل پرشور را روایت کنیم.

روایت زندگی از دل باغ‌های کیوی مازندران

روزهای برداشت کیوی در مازندران، حال و هوایی خاص دارد؛ باغ‌های سرسبز با عطر تازگی میوه و صدای گفت‌وگوهای گرم کشاورزان، جلوه‌ای از تلاش و زحمت انسان‌ها در دل طبیعت است؛ کشاورزان مازندرانی که از سپیده‌دم تا غروب در باغ‌ها مشغول کارند، هر کدام داستانی برای گفتن دارند؛ از امیدهایشان برای برداشت خوب تا سختی‌هایی که با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

آقای غلامی، کشاورزی از تنکابن، در حالی که سبدی از کیوی‌های درشت و سبز را به دست داشت، گفت: “برداشت کیوی، لحظه‌ای است که تمام زحمت‌های سال به ثمر می‌رسد، اما امسال با وجود افزایش قیمت‌ها، باز هم سود واقعی نصیب ما کشاورزان نمی‌شود. بیشتر پول به جیب واسطه‌ها می‌رود.”

او به مشکلات حمل‌ونقل اشاره کرد و گفت: “اگر امکانات بهتری برای حمل محصول وجود داشت، شاید می‌توانستیم مستقیم‌تر با خریداران خارجی کار کنیم و از قیمت‌های منصفانه‌تری برخوردار شویم.”

خانم فاضلی، باغداری از نوشهر، درباره عشق و علاقه‌اش به این کار چنین گفت: “کشاورزی چیزی فراتر از شغل است؛ اینجا، در دل طبیعت، زندگی معنای واقعی‌اش را پیدا می‌کند. هر درخت کیوی، انگار عضوی از خانواده ماست، اما نگهداری و برداشت این میوه سختی‌های خاص خودش را دارد. از هزینه‌های کود و سم گرفته تا مراقبت شبانه‌روزی از محصول.”

او با لبخند ادامه داد: “ولی همین که می‌بینیم محصول ما به کشورهای دیگر صادر می‌شود و در سفره‌های مردم جهان جا پیدا می‌کند، خستگی‌مان را از تن بیرون می‌برد.”

آقای حسینی، باغدار جوانی از رامسر، با نگرانی از آینده کشاورزی گفت: “اگرچه کیوی نسبت به بسیاری از محصولات مقاومت بیشتری در برابر سرما و آفات دارد، اما بی‌ثباتی بازار و نبود حمایت‌های کافی از دولت، انگیزه جوانان برای ادامه این کار را کم کرده است. باید کاری کنیم که این زحمات به نتایج بهتری برسد.”

فضای برداشت کیوی، ترکیبی از سختی، امید و همبستگی است. کشاورزان در کنار یکدیگر، گاه با شوخی و خنده، گاه با بحث‌های جدی درباره قیمت و بازار، روز خود را می‌گذرانند. درختان کیوی با شاخ و برگ‌های گسترده و میوه‌های درخشان، سایه‌ای دلنشین برای کارگران فراهم می‌کنند. در این میان، نگاه‌های نگران برخی از کشاورزان به انبارها و جاده‌هایی است که قرار است محصولشان را به بازارهای داخلی و خارجی برساند.

آقای احمدی، کشاورز با تجربه‌ای از چالوس، در حالی که دست‌های پینه‌بسته‌اش نشان از سال‌ها کار سخت در باغ داشت، گفت: “برداشت کیوی یک فرآیند گروهی است. تمام اعضای خانواده و حتی همسایه‌ها در این کار کمک می‌کنند. اما نگرانی اصلی ما این است که آیا می‌توانیم محصول را با قیمت مناسبی بفروشیم؟ هزینه‌ها هر سال بیشتر می‌شود، اما سود واقعی نصیب ما نمی‌شود.”

او همچنین به نیاز به تسهیلات بانکی و حمایت دولت اشاره کرد: “برای ما کشاورزان کوچک، هیچ ضمانتی وجود ندارد که در صورت بروز مشکل، بتوانیم ضررهایمان را جبران کنیم. اگر دولت به ما وام با بهره کم بدهد یا بازارهای داخلی و خارجی را بهتر مدیریت کند، شاید وضع بهتر شود.”

خانم رضایی، کارگر فصلی که به باغ‌ها برای برداشت کمک می‌کند، از دشواری‌های کار گفت: “این کار سخت است، اما برای ما روزهای برداشت مثل جشن است. همه در کنار هم هستیم و با زحمت و خنده این روزها را می‌گذرانیم. درآمدش هم برای من که زن سرپرست خانواده هستم، کمک بزرگی است.”

امید به آینده، چیزی است که در چشمان بیشتر کشاورزان دیده می‌شود. آنها، علی‌رغم تمام چالش‌ها، به این امید کار می‌کنند که محصولشان روزی سهمی بزرگ‌تر در بازارهای جهانی داشته باشد و حمایت‌های بیشتری از سوی مسئولان به سوی این بخش روانه شود. فضای برداشت کیوی، تصویری از تلاش، استقامت و پیوند عمیق میان مردم و زمین است.

اندر حکایات این محصول استراتژیک

مهندس علیزاده، با سال‌ها تجربه در زمینه کشاورزی و باغداری، نگاهی جامع به وضعیت تولید کیوی در مازندران دارد. او با اشاره به اهمیت این محصول گفت: “کیوی یکی از محصولات استراتژیک مازندران است. این میوه به دلیل نیاز آبی کمتر نسبت به مرکبات و مقاومت نسبی به سرما، جایگزینی مناسب در باغداری استان به شمار می‌آید. مازندران با دارا بودن شرایط اقلیمی خاص و خاک حاصلخیز، یکی از بهترین مناطق برای تولید کیوی با کیفیت صادراتی است.”

او توضیح داد که چالش‌های موجود در تولید کیوی فقط به مراحل برداشت محدود نمی‌شود و افزود:”کیوی محصولی حساس است که نیاز به مدیریت دقیق در تمام مراحل از کاشت تا برداشت دارد. برای مثال، آبیاری باید کاملاً اصولی باشد؛ زیرا کم‌آبی یا آبیاری بیش‌ازحد می‌تواند مستقیماً بر کیفیت میوه تأثیر بگذارد. همچنین، استفاده از کودها و سموم باید به‌گونه‌ای باشد که سلامت محصول حفظ شود تا در بازارهای صادراتی، استانداردهای لازم را تأمین کند.”

علیزاده به نیاز به آموزش کشاورزان هم اشاره کرد: “یکی از مشکلات اساسی ما، آگاهی محدود برخی کشاورزان از روش‌های نوین باغداری است. برگزاری دوره‌های آموزشی می‌تواند نقش مؤثری در افزایش بهره‌وری داشته باشد. برای مثال، روش‌های هرس درختان کیوی در زمان مناسب، یا استفاده از تکنولوژی‌های جدید در نگهداری میوه، باعث افزایش کیفیت و کاهش هزینه‌ها می‌شود.”

وی در مورد بازارهای صادراتی و چالش‌های مرتبط با آن گفت: “کیوی مازندران به دلیل طعم بی‌نظیر و ماندگاری بالا، پتانسیل بالایی برای فتح بازارهای جهانی دارد. اما نبود زیرساخت‌های مناسب، مانند انبارهای مجهز به سردخانه‌های مدرن و شبکه‌های حمل‌ونقل سریع، باعث شده است که نتوانیم از این ظرفیت به‌طور کامل استفاده کنیم. همچنین، تحریم‌ها و موانع بانکی در انتقال ارز حاصل از صادرات، به کشاورزان و صادرکنندگان فشار مضاعفی وارد می‌کند.”

علیزاده همچنین به اهمیت توسعه برندینگ و بازاریابی اشاره کرد: “ما هنوز در زمینه برندینگ کیوی مازندران ضعیف عمل کرده‌ایم. اگر بتوانیم این محصول را با بسته‌بندی‌های جذاب و نام‌های تجاری معتبر به بازارهای جهانی معرفی کنیم، ارزآوری آن چند برابر خواهد شد.”

او در پایان با تأکید بر اهمیت حمایت دولت از کشاورزان گفت: “برای توسعه پایدار تولید کیوی، دولت باید تسهیلات ویژه‌ای برای کشاورزان فراهم کند. ارائه وام‌های کم‌بهره، یارانه‌های حمایتی برای خرید کود و سموم باکیفیت، و ایجاد زیرساخت‌های مناسب برای صادرات، از جمله اقداماتی است که می‌تواند وضعیت باغداران را بهبود بخشد و این صنعت را به سطح جهانی برساند.”

صحبت‌های مهندس علیزاده، تصویری روشن از توانمندی‌ها و چالش‌های تولید کیوی در مازندران ارائه می‌دهد. به نظر او، با ترکیب دانش فنی، حمایت‌های دولتی، و تلاش کشاورزان، می‌توان آینده‌ای روشن‌تر برای این محصول ارزشمند رقم زد.

تولید بیش از 200 هزار تن کیوی در مازندران

باقری، معاون بهبود تولیدات گیاهی جهاد کشاورزی مازندران در گفت وگو با خبرنگار تسنیم با تأکید بر اهمیت کیوی در اقتصاد کشاورزی مازندران، جزئیات چشمگیری از وضعیت تولید و صادرات این محصول ارائه داد.

 او با اشاره به اینکه مازندران سالانه بیش از 200 هزار تن کیوی تولید می‌کند، گفت:”این محصول نه تنها یکی از اصلی‌ترین منابع درآمدی باغداران است، بلکه نقش مهمی در ارزآوری کشور ایفا می‌کند. حدود 6 هزار هکتار باغ کیوی در استان وجود دارد که تنکابن، رامسر و نوشهر از قطب‌های اصلی تولید هستند.”

باقری افزود که کیفیت بالای کیوی مازندران، این محصول را به یکی از اقلام برجسته صادراتی تبدیل کرده است.”کشورهای مختلفی از جمله هند، روسیه و کشورهای حاشیه خلیج فارس، از مشتریان اصلی کیوی مازندران هستند. طعم بی‌نظیر و ماندگاری بالای این میوه، آن را به محصولی ممتاز برای صادرات تبدیل کرده است.”

او به زیرساخت‌های فعلی اشاره کرد و توضیح داد: “در حال حاضر، بیش از 200 مرکز سورتینگ در غرب مازندران فعالیت می‌کنند. این مراکز با درجه‌بندی و بسته‌بندی مناسب، نقش کلیدی در حفظ کیفیت و جلب اعتماد خریداران خارجی دارند. با این حال، هنوز در بخش حمل‌ونقل و انبارداری ضعف‌هایی وجود دارد که باید برای افزایش ظرفیت صادراتی، بهبود یابد.”

باقری به اهمیت دیپلماسی تجاری برای گسترش بازارهای صادراتی تأکید کرد و گفت: “ما نیازمند ایجاد تعاملات قوی‌تر با کشورهای هدف هستیم. صادرات کیوی، به‌ویژه در بازارهایی مانند هند، که مصرف بالایی دارد، می‌تواند به ارزآوری قابل‌توجهی منجر شود. اما برای تحقق این هدف، باید هزینه‌های حمل‌ونقل کاهش یابد و موانع گمرکی ساده‌تر شود.”

وی در پایان به کشاورزان توصیه کرد که به روش‌های مدرن تولید و نگهداری توجه بیشتری کنند “آبیاری بهینه، استفاده از کودهای مناسب و پیشگیری از آفات، می‌تواند عملکرد مزارع را به میزان چشمگیری افزایش دهد. همچنین آموزش باغداران درباره زمان مناسب برداشت و شیوه‌های علمی نگهداری، نقشی حیاتی در موفقیت آنها خواهد داشت.”

باقری با امیدواری به آینده افزود: “کیوی مازندران، نماد ظرفیت‌های کشاورزی این استان است. با همکاری همه‌جانبه دولت، کشاورزان و فعالان اقتصادی، می‌توانیم این محصول را به یکی از ارکان اصلی صادرات کشاورزی کشور تبدیل کنیم.”

ماجرای برداشت کیوی در مازندران

به گزارش تسنیم، ماجرای برداشت کیوی در مازندران، داستانی از امید، تلاش، و چالش‌هایی است که کشاورزان این دیار سرسبز با آن روبرو هستند. درختانی که به دست‌های پرمهر انسان‌ها سپرده شده‌اند، هر سال ثمره‌ای شیرین به بار می‌آورند؛ اما این مسیر تنها با کاشت و برداشت پایان نمی‌یابد. از دغدغه‌های روزافزون درباره هزینه‌ها و فروش داخلی گرفته تا اهمیت صادرات و حضور در بازارهای جهانی، آینده کشاورزی کیوی به همکاری همه‌جانبه کشاورزان، کارشناسان و مسئولان وابسته است.

کیوی، فراتر از یک محصول کشاورزی، نماینده‌ای از ظرفیت‌های بی‌پایان مازندران است که می‌تواند همچنان درخشش بیشتری در جهان پیدا کند. اما این مسیر نیازمند برنامه‌ریزی دقیق، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، و حمایت واقعی از باغداران است. اگر این چالش‌ها با تدبیر و اراده حل شوند، شاید روزی نه‌چندان دور، کیوی مازندران به یکی از مهم‌ترین نمادهای کشاورزی و صادراتی ایران تبدیل شود. تا آن زمان، باغ‌های کیوی همچنان با نفس‌های تازه طبیعت و دستان پرتلاش کشاورزان، زنده و سبز باقی خواهند ماند.

انتهای پیام/