به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، دکتر هادی خانیکی روزنامه‌نگار، کارشناس رسانه و از استادان سرشناس رشتهٔ ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی است. او در «انجمن علم» در کنار دیگر فرهیختگان حوزه علم حضور داشت و در باره این انجمن، و دو خاطره اش سخن گفت. بر اساس این گزارش هر ماه بهشتی کوچک از فرزانگانی در محفلی بی‌ریا و صمیمی، در کتابخانۀ میراث مکتوب تشکیل و هشتاد و پنج نفر مفاخر معاصر گردهم می‌آیند. جمعی که عصارۀ فضائل و فضیلت‌اند.
این استاد دانشگاه با ابراز خوشحالی از حضور در جمع فرهیختگان علم کشور گفت: «به گفته آقای ایرانی، آبگوشت اولی هم شدم، البته خود این آبگوشت اولی توفیقی است، و الا خیلی وقت است که آبگوشت اش خیلی جاهای دیگر گیر می آمد، ولی جمع اش در این جا جزو آرزوهای من بود که بالاخره توانستم این جا خدمت شما برسم.»
خانیکی سپس جمع عالمان را به مثابه یک رخداد مبارک ذکر کرد به ویژه برای حضور فرهیختگانی که در دو جهان زیست می کنند. او گفت: «به هر صورت کسانی مانند من که دیگر عمرشان به درازا کشیده و به ویژه به گفته خانم سلیکا جواد،که ما از آن دست آدمیانی هستیم که بین دو جهان زندگی می کنند، از یک زمانی باید می رفتند اما هنوز مانده اند، مشاهده این دست از جمع ها، خودش یک اتفاق و رخداد است. گویی وقتی دور هم جمع می شویم، موضوعی را با هم می خوانیم.»
او افزود: « الآن که در خدمت خانم انصاری هستم، باید یاد خانم میرهادی را هم گرامی بدارم، یادم هست که بیش از ۳۰ سال پیش بود که انجمن ترویج علم را که در خدمت این بزرگواران بودیم، و می خواستیم تاسیس بکنیم، در آن جا در حسرت این بودیم که بالاخره بین افراد مختلف بتواند یک گفت و گویی صورت بگیرد.»
این استاد دانشگاه در ادامه به بیان خاطره ای در زمان سردبیری اش در ماهنامه آئین پرداخت. او گفت: «در این جا مایلم به دلیل حضور در این جمع خاطره ای بگویم. من نشریات زیادی را تاسیس کردم که اغلب آن ها به دلایل مختلف جوانمرگ شدند،زمانی که سردبیر “آئین” بودم،در آن نشریه، شماره ای را به این سوال اختصاص داده بودیم که مسئله ایران چیست؟ و در این شماره از ساحت های مختلف علم ، هنر، اقتصاد، فرهنگ، کلام و فلسفه دعوت کرده بودیم، و ۱۲ نفر از بزرگان کشور جمع شده بودند.»
نویسنده کتاب «چشم اندازهای ارتباطی پاندمی» افزود: «در آن جا دو خاطره برایم جالب بود. من هر وقت به دولت رفتم، نگاهم به پشت سرم یعنی به جامعه بوده است. بعد از ۸۸ بود، یادمه هر لحظه فکر می کردیم، الآن ممکنه که با یک گرفتاری روبه رو بشویم و یک ماشین «ون» بیاید و همه افراد را جمع بکند. ولی بعضی از آن دوستان می گفتند ما که می دانیم وصل به دولت هستید ولی عیبی هم ندارد که به مسئله دولت هم بپردازیم. می دیدیم این قدر فاصله ها زیاد است که واقعیت مسئله شناخته نمی شود.»
این پژوهشگر و نظریه‌پرداز عرصه فرهنگ و علوم ارتباطات سپس به خاطره دوم خود به جمع مدعو به نشریه آئین، اشاره کرد و گفت: «خاطره دوم این بود که آن ۱۲ نفر افرادی که سرآمدان هر حوزه بودند بسیاری از آن ها برای اولین بار با هم رو به رو می شدند و حتی اسم همدیگر را کامل نمی توانستند بگویند. این را به این دلیل می گویم که کار بزرگی که آقای دکتر ایرانی، رویش متمرکز هستنداستمرار دارد و بسیار مهم است که ان شاالله استمرار پیدا بکند.»
خانیکی سپس به اهمیت ادامه حیات انجمن علمی اشاره کرد و گفت: «به این دلیل، همان طور که فرمودند، مسئله ایران، خیلی بزرگ تر از ذیل ایران است که جامعه، نهادهای مدنی، سرآمدان، شخصیت ها، نخبگان و نهاد دولت در آن قرار می گیرند. به عنوان کسی که دغدغه اش ایران بوده و خواسته در این راه هم این مسئله را برجسته تر بکند، خدمت شما بگویم که در آخرین پیمایشی که در بررسی نگرش ها و ارزش های کشور انجام گرفته، بالاترین نقطه وفاق در ایران، خود ایران است. یعنی آن چیزی که مشترک بین نسل های مختلف، جوانان و پیران و سالخوردگان، بین گرایش های مختلف سیاسی و امثال این ها است، ایران است و به طور طبیعی هر تلاشی که برای ایران باشد، می تواند خودش یکی از آن حلقه هایی باشد که ظرفیت های جدید کشف بکند، به ویژه که این جا در راس اش یک ایرانی است.»
بیشتر بخوانید:
خانیکی: در زمان شاه، مردم برای خرید رادیو، باید جواز می گرفتند / هم مسالگی شرط نخست گفت و گو است/ جوانان روزانه ۲۳۳ دقیقه در اینترنت اند/ +فیلم
رضا داوری: معلوم نیست جهان به کجا می رود / جنگ را صلح و بردگی را آزادی و … می خوانند / مکر عقل و فریب تاریخ
ایران دوستی پزشکیان درگرو عمل به این توصیه سریع القلم / عدم مشخص بودن اولویت های وفاق در نگاه رئیس جمهور / بزرگترین جراحی در دولت چهاردهم
افرادِ حیله‌گر را چگونه بشناسیم؟
۲۱۶۲۱۶