13 روایت از مواجهه با مراقبت در «ما ایوب نبودیم»

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،‌ انتشارات اطراف،‌ کتاب «ما ایوب نبودیم» 13 مواجهه با مراقبت از دیگری به دبیری فاطمه ستوده را منتشر و روانه بازار نشر کرد.

«ما ایوب نبودیم» شرح تجربه مراقبت و مواظبت از کسی و چیزی از زبان 13 مراقب در همین روزهاست؛ روایت احوال و افکار و روزگار آدم‌هایی که سرنوشت آن‌‌ها را در موقعیت انتخاب خود یا دیگری گذاشته؛ آدم‌هایی که بخشی از روزها و شب‌‌هایشان را به دیگری بخشیده‌اند.

مراقبت ایستادن روی مرز دو جهان متفاوت است. جهان مردمان رنج‌دیده و جهان عافیت‌نشینان فراموشکار و مغرور. مراقب میانجی و مترجم دردهاست. رنج و زندگی را به‌ یکدیگر ترجمه می‌کند و خودش هم در این میانه بالغ و بالنده می‌شود. خواندن تأملات و خاطرات کتاب ما ایوب نبودیم کشف فراز و فرودی است که انسان، درون و بیرون مواجهه با درد، طی می‌کند. قصه سفر قهرمانی معمولی است که ناگهان در موقعیتی غیرمعمولی باید به زندگی‌اش ادامه دهد و تسلی‌ها و دلخوشی‌هایی برای ادامه راه بیابد.

در بخشی از این کتاب  با عنوان «روایت سربازهایی با مدت خدمت نامحدود» نوشته زهره ترابی آمده است:  «در جهان‌بینی مامان و آدم‌هایی شبیه او مراقبت هم مرحله‌ای از زندگی بود. مرحله‌ای کاملاً طبیعی مثل مدرسه رفتن، ازدواج کردن و بچه‌دار شدن. برای هر کسی در روند زندگی پیش می‌آمد که عزیزی را در بستر بیماری ببیند و آن وقت فرصتی برای خدمت یا مراقبت فرا می‌رسید. این‌جور وقت‌ها کسی فکر نمی‌کرد «پس زندگی من چی؟» موقعیت کاری و شغلی و خانوادگی می‌رفت در اولویت‌های بعدی و جهان دوروبر یک تخت معنا پیدا می‌کرد.»

در بخشی دیگری زهرا صنعتگران در روایتی با عنوان «پس از مرگ سهراب می‌رسیدیم» نوشته است: «همه ما رفته بودیم مراقب‌ زلزله‌زده‌ها باشیم اما واقعیت این بود که ما بعد از مرگ سهراب می‌رسیدیم. مایی که گاهی دل‌مان برای آن بازمانده مغموم می‌سوخت، گاهی چشم‌مان از تصور رنج‌های مشابه و تعمیم‌شان به تمام شهر خیس می‌شد، گاهی خیال می‌کردیم باید تاوان زنده ماندن‌مان را بدهیم و مراقب آن‌هایی باشیم که آنچه بر سر ما نیامده بود را تحمل می‌کردند.»

در معرفی این کتاب آمده است: «در متون فارسی قدیمی، مراقبت و مراقبه مفهوم مشابهی دارند و بخش مهمی از سیر و سلوک عرفانی به شمار می‌روند. عطار نیشابوری در تذکرة‌الاولیا می‌نویسد «مراقبت علم دل است در قُرب حق‌تعالی.» مراقبه در معنای عرفانی‌اش قرن‌ها پیشینه دارد. از آن‌سو خود کلمه مراقبه هم ریشه‌ای عربی دارد و از «رقبه» آمده، یعنی گردن کشیدن و سرک کشیدن و نظارت و مواظبت از چیزی. زبان‌شناسان ریشه‌های لاتین مراقبت یا Care را هم بررسی کرده‌اند، سرِ نخ را گرفته‌اند و به افسانه کورا رسیده‌اند… این فیلسوفان معتقدند از یونان باستان تا همین امروز کورا دو معنی داشته است: دل‌مشغول موضوعی بودن و موضوع دل‌مشغولی بودن.

کتاب ما ایوب نبودیم حول همین دو معنا می‌گردد. فاطمه ستوده در این کتاب از13 نفر خواسته تا روایت خود از مراقبت را بگویند؛ انسان‌هایی معمولی که ناگهان و ناخواسته در موقعیتی پیچیده و بغرنج قرار گرفتند و دلمشغول نگهداری و مراقبت شدند.

برخی نویسندگان مراقبت را یک‌ جور کمک به دیگری می‌دانند‌، طوری که آن فرد بتواند رشد کند. معنای پروا و دیگرپروایی همین است.راویان کتاب ما ایوب نبودیم  تلاش می‌کنند این رشد و پروا را در خود و زندگی‌شان بیابند. آن‌ها که از طبقات فرهنگی و اجتماعی متفاوتی هستند و در رشته‌های متفاوتی تحصیل کرده‌اند و تخصص دارند، از دیدگاه و بینش خود به مفهوم مراقبت نگاه کرده‌اند و تجربه منحصربه‌فردشان از این موقعیت را صادقانه نوشته‌اند.

کتاب ما ایوب نبودیم در قالب مجموعه تجربه رابطه به چاپ رسیده و فاطمه ستوده دبیر و گردآورنده روایت‌های آن بوده است.

انتهای پیام/