واکنش تشکل‌های دانشگاهی به حادثه معدن طبس/ عدالت هر روز به یک قتلگاه می‌رود!
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، پس از تجربه‌های تلخ و متعدد حوادث مربوط به معادن همچون معدن یورت، طزره و… بار دیگر این تجربه در معدن ذغال سنگ طبس تکرار شد. این واقعه با ۵۲ جان‌باخته، خونبار ترین حادثه معدن تاریخ ایران از ابتدای انقلاب تا کنون است. به دنبال این فاجعه دفاتر مختلف
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، پس از تجربه‌های تلخ و متعدد حوادث مربوط به معادن همچون معدن یورت، طزره و… بار دیگر این تجربه در معدن ذغال سنگ طبس تکرار شد. این واقعه با ۵۲ جان‌باخته، خونبار ترین حادثه معدن تاریخ ایران از ابتدای انقلاب تا کنون است. به دنبال این فاجعه دفاتر مختلف تشکل‌های دانشجویی نسبت به حادثه معدن طبس واکنش نشان دادند.
جریان دانشجویی در این سال‌ها بارها برای مطالبه حقوق کارگران معدن در میدان کنشگری حضور داشته و به طرق مختلف تلاش کرده تا صدای کارگران به گوش مسئولین برسد و شرایط استاندارد برای فضای سخت معدنکاران فراهم شود.
از جمله در حادثه معدن طزره و… وقتی جنبش دانشجویی به موضوع ورود کرد، ابعاد مختلفی از مظلومیت و شرایط سخت کارگران معدن افشا شد که دانشجویان همچنان مطالبه رفع آنها را دارند.
بسیج دانشجویی دانشکدگان فنی دانشگاه تهران یکی از این تشکل‌های دانشگاهی است که پیش از این پیگیر مطالبات معدنکاران بوده است، این تشکل در پی حادثه اندوهبار و تلخ معدن طبس پیامی به شرح زیر منتشر کرد:
«آن روز که با کشته شدن ۶ کارگر بی‌گناه، معدن طزره را مقتل عدالت خواندیم، بیم این روز‌ها را داشتیم. تا الان ۵۲ نفر… عدالت هر روز به یک قتلگاه می‌رود!»
نشریه “هفت تیر” بسیج دانشجویی دانشگاه شهید بهشتی به حادثه معدن طبس با انتشار پیامی در فضای مجازی و شبکه ایکس واکنش نشان داد.
در متن این پیام آمده است:
«همان‌هایی که برای عمل کردن مامورین انتظامی به وظیفه شرعی و قانونی خود در اعمالِ قانونِ بی‌حجابان، شیادانه با “دخترِ حاج قاسم” جمله‌سازی می‌کنند و “وا اسلاما” سرمی‌دهند، امروز برای فاجعه معدن طبس و کشته‌شدن ۵۲ نفر از کارگران شریف معدن، دهان‌هایشان بسته است.
کارگران زحمتکش معدن، “پسرانِ حاج قاسم” نبودند که از مظلومیت‌شان بگویید؟ صدایتان در نیامد که چرا با نمک‌پاشی به زخم گفتند دیه‌شان را می‌دهیم و بیمه بودند و خلاص؟ فقط برای هتاکان به شریعت با اسمِ‌رمز “دخترِ حاج قاسم” نامیدن ” آب توبه” می‌ریزید و به احکام الهی حمله میکنید؟»
بسیج دانشجویی دانشگاه امیرکبیر نیز نوشت:«در سالگرد فاجعه طزره اتفاق مشابه این بار در طبس رخ داد و علت نیز تکراری بود؛ بی‌توجهی به ایمنی که گویی کارگران اهمیتی ندارد!
این حوادث دیگر اتفاقی نیست و تبدیل به رویه‌ای در نادیده گرفتن حقوق کارگران شده است پیگیری کیفری مقصران برای عدم تکرار حوادث، خواسته اساسی از دستگاه قضاست.»
مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه تهران پیرامون فاجعه معدن طبس بیانیه‌ای به شرح زیر صادر کرد:
بسم الله الرحمن الرحیم
قال الصّادقُ علیه‌السلام:
الکادُّ عَلی عَیالِهِ کَالمُجاهِد فی سَبیلِ الله
کسی که برای تأمین معاش و مایحتاج زندگی خانواده‌اش تلاش کند، مانند رزمنده‌ای است که در راه خدا می‌جنگد. (وسایل الشیعه جلد ۱۷ صفحه‌ی ۶۷)
پس از تجربه‌های تلخ و متعدد حوادث مربوط به معادن همچون معدن یورت، طزره و… بار دیگر این تجربه در معدن ذغال سنگ طبس تکرار شد. این واقعه با ۵۲ جان‌باخته، خونبار ترین حادثه معدن تاریخ ایران از ابتدای انقلاب تا کنون است. در شرایطی که نتیجه دستور پیگیری روسای قوه قضائیه، مقننه و… در مورد حادثه سال ۱۴۰۲ طزره مشخص نیست، هر روز حادثه ای جدید جان کارگران را میگیرد. گویا از جان کارگر کالایی ارزانتر در بازار یافت نمی‌شود.
تکرار این قبیل حوادث نشان می‌دهد سود سرمایه داران و مدیران این معادن بر خون کارگران بیصدای ایرانی اولویت داشته و می‌چربد. از تجهیزات ایمنی نه تنها کپسول اکسیژن، دستگاه گازسنجی، تجهیزات ضد احتراق، سیستم تهویه، سیستم زهکشی و… که حتی یک جفت چکمه سالم سهم کارگران از سودهای کلان میلیاردی صاحبان این معادن نیست. این را تصویر چکمه های پاره کارگر جان‌باخته معدن طبس میگوید.
کارگر شریف و زحمتکش ایرانی که در شرایط اقتصادی فعلی و نرخ تورم سرسام آور با حقوق ناچیز و حداقلی ۱۰-۱۲ میلیون تومانی برای تامین معاش خانواده خود می‌جنگد، حیاتش حیات مجاهد فی سبیل الله و مماتش شهادت است.
از دستگاه قضایی انتظار می‌رود با جدیت و قاطعیت به پرونده مسببان و عاملان حادثه رسیدگی نموده اجازه ندهد آنچه قبلا در حوادث مشابه گذشت تکرار شود. تجربه هایی نظیر دستکاری صحنه حادثه، نصب تجهیزات ایمنی و… قبل از بررسی صحنه توسط ماموران گزارش حادثه. فراموش نکرده ایم که این صدور احکام سبک برای مسببان حادثه و عدم ابطال پروانه فعالیت معدن طزره در سال ۱۴۰۰ بود که موجبات حادثه مجدد در سال ۱۴۰۲ در همان معدن را فراهم کرد.
انتظار می‌رود وزارت صمت و کار نیز با نظارت بر معادن خصوصی فعالیت تمامی معادن فاقد تجهیزات ایمنی که ضامن امنیت جانی کارگران است را متوقف کرده و تا تامین این تجهیزات مجوز فعالیت مجدد به آنها ندهند.
جناب آقای دکتر اتابک وزیر محترم صمت، متاسفیم که تصور میکنید با پرداخت دیه و بیمه جانباختگان و همچنین هزینه های کفن و دفن ایشان، رسالت خود را بجا آورده اید. جناب آقای دکتر میدری وزیر محترم کار، پرداخت مستمری جانباختگان نوشدارو پس از مرگ سهراب است. اظهارات شما منعکس کننده این حقیقت بود که این نگاه که جان کارگر چیزی جز یکی از فاکتور های اقتصادی نبوده و از دست رفتن آن بخشی از سود و زیان اقتصادی است، فقط مختص صاحبان این معادن نیست، بلکه شما نیز چنین می‌اندیشید که میتوان با پرداخت هزینه کفن و دفن و بیمه و مستمری جای خالی انسانی را پر کرد. درحالی که ۵۲ خانواده احتمالا پدر و سرپرست خود را از دست داده اند بسی جای تأسف است که افق دید شما این موارد است.
خط قرمز جنبش دانشجویی جان کارگر بوده و خواهد بود. اجازه نمی‌دهیم جان کارگر در معادلات اقتصادی تبدیل به اعداد و ارقام بی اهمیت شود. عدم رسیدگی به وضعیت اسفناک ایمنی سایر معادن پس از این حادثه واکنش جدی جنبش دانشجویی را در پی خواهد داشت.
در پایان ضمن تسلیت به خانواده‌های داغدار این حادثه و همچنین خانواده بزرگ کارگری ایران، از خداوند متعال رحمت و مغفرت برای جانباختگان این حادثه و صبر جزیل برای بازماندگان ایشان مسئلت داریم.