نظارت مردمی بر مدارس در ایران جدی گرفته نمی شود

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، حجت‌الاسلام علی ذوعلم؛ عضو هیئت‌علمی گروه فرهنگ‌پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، امروز در نشست هم‌اندیشی پیشکسوتان آموزش و پرورش “سمپات” با موضوع مردمی‌سازی آموزش و پرورش اظهار کرد: در دوران ریاست‌جمهوری شهید رئیسی، موضوع مردمی‌سازی آموزش و پرورش در دستور کار قرار گرفت.

وی افزود: برای پرداختن به مردمی‌سازی، باید به سه سوال اساسی پاسخ دهیم: مردمی‌سازی چیست؟ چگونه باید اجرا شود؟ و چرا باید اجرا شود؟ مردمی‌سازی با مشارکت مردم پیوند دارد، البته باید توجه داشت که حاکمیتی بودن آموزش و پرورش امری قطعی است و نمی‌توان آموزش را از دوش حاکمیت برداشت و به مردم واگذار کرد.

رییس اسبق سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی با اشاره به اهمیت دقت در دو مبنای فلسفی و جامعه‌شناختی در اجرای مردمی‌سازی، یادآور شد: اسلام دینی است که با مردم اجرا و محقق می‌شود و در امور مختلف، اگر مردم در عرصه نباشند، اتفاقی نخواهد افتاد.

وی ادامه داد: اینکه بگوییم آموزش و پرورش اساساً مردمی نیست، قابل پذیرش نیست. امروز آموزش و پرورش تا حدودی مردمی است، اما باید این جنبه تقویت شود و مردمی بودن در تاثیرگذاری امر تربیت پررنگ‌تر گردد.

عضو هیئت‌علمی گروه فرهنگ‌پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی اظهار کرد: مردمی بودن در جوهره نظام جمهوری اسلامی لحاظ شده است. جامعه‌پردازی جز با مردمی‌سازی محقق نمی‌شود. جامعه‌پردازی یعنی اصلاح و تغییر از درون خود جامعه، نه به صورت تحمیلی.

مردم در نظارت بر مدارس هیچ نقشی ندارند

ذوعلم ادامه داد: گاهی مردمی‌سازی آموزش و پرورش در عرصه ساخت و ساز و کمک‌های مالی معنا می‌شود، اما آیا سطوح برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری نمی‌تواند مردمی‌سازی شود؟ همچنین نظارت مردمی در امر تعلیم و تربیت چقدر جدی گرفته می‌شود؟ در برخی موارد شاهد هستیم که والدین از مدیران مدرسه یا معلمان ناراضی‌اند و انتقادهایی دارند، اما این انتقادها نمی‌تواند به اصلاح منجر شود و مردم در نظارت هیچ نقشی ایفا نمی‌کنند.

دو مانع بر سر راه مداخله مردم در آموزش و پرورش

ذوعلم با اشاره به دو مانع اساسی بر سر راه ارتقای مداخله مردم در آموزش و پرورش، گفت: عامل نخست، انحصار شدید در ساختار بسته و محدود آموزش و پرورش است و عامل دوم، تمرکز است. تا زمانی که این موانع برطرف نشود، نمی‌توان مردمی‌سازی را ارتقا داد.

وی درباره چگونگی ارتقای مردمی‌سازی، اظهار کرد: حکمرانی تعلیم و تربیت باید ارتقا یابد و اینکه تصور کنیم تربیت مدیر و معلم و تولید کتاب‌های درسی کافی است، اشتباه است. باید به سراغ شهروندانی برویم که صلاحیت مداخله و مشارکت در آموزش و پرورش را دارند. همچنین برای توانمندسازی تشکل‌های ذی‌صلاح در حوزه تعلیم و تربیت، اقدام و برخی از مسئولیت‌ها را به آنها واگذار کنیم. در حقیقت، باید حلقه‌های میانی را در آموزش و پرورش تعریف کنیم. هم‌اکنون مدارس هیئت‌امناءی و غیردولتی تجربه‌های خوبی در این زمینه دارند، اما آیا نمی‌توان الگوهای دیگری خلق کرد؟

مراقب نفوذ باشید

عضو هیئت‌علمی گروه فرهنگ‌پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با اشاره به چالش‌هایی که در مردمی‌سازی ممکن است ایجاد شود، گفت: در مردمی‌سازی باید مراقب برخی چالش‌ها بود، از جمله واگذاری امر تعلیم و تربیت به بخش‌های مختلف و اختصاص ندادن منابع مالی. سرمایه‌گذاری در حوزه تعلیم و تربیت نباید زیر شعار مردمی‌سازی گم شود و همچنین اهداف و کیفیت تعلیم و تربیت نباید به خاطر مردمی‌سازی تضعیف شود.

وی در پایان تاکید کرد: باید مراقب نفوذی‌ها باشیم تا در ذیل مردمی‌سازی، نفوذ در تعلیم و تربیت رخ ندهد.

انتهای پیام/