نامه ای به ترامپ:ما مردمِ آزاده ایران از نام مذاکره ، خاطره خوشی نداریم !

پاسخ به نامه ترامپ توسط دارنده قلم صلح جهانی

رویش نیوز: علی مصطفی‌نژاد که قلمش در مسیر صلح برای هزاره سوم میلادی ، نمادِ صلح خواهی ایران بشمار می رود ، در یاداشتی به مکاتبه منتسب به ترامپ پاسخ داد .

آقای دونالد ترامپ

سلام

با احترام به جایگاه ریاست جمهوری شما بر ایالات متحده ، به نمایندگی از نخبگان ایران در جای جای جهان می خواهم نگاه خویش را از زاگرس به سوی آن قاره بیافکنم .

ما از پدرانمان آموخته ایم که در مواجه‌ با هر بن بست و پیامد شومی یا بايد چاره ای بیابیم و یا راهی بسازیم. از این روی ، هر پیشنهادی بین ملت ها برای گفتگو و البته بر مبنای کرامت انسانی پذیرفتنی است . کشور من به خاطرِ همین نگاه ، سال ها به صورت‌ پی در پی وارد مذاکراتی شد که حاصل آن به تعهد نامه ای بنام ” برجام ” انجامید. اما رئیس جمهور بعدی آمریکا که گویا خود شما بودید به یکباره آمدید و مفاد آن را نادیده گرفتید و تعهد نامه مهر و موم شده ی برجام را پیش چشمِ همه مردم جهان پاره کردید ! بر همین اساس ، ما مردمِ آزاده ایران از نام مذاکره ، خاطره خوشی نداریم ! شما به جز پاره کردن منشور صلح خواهی برجام ، حتی امضای رئیس جمهور رنگین پوست پیشین کشور خودتان را نیز خدشه دار کردید !

اینک و به بهانه پاسخ به نامه شما ، از همه ی آزادی خواهان جهان سؤال می کنیم : کدام ملت آزاده می پذیرد که به چنین مذاکراتی امید داشته باشد . آیا ملتی که در درازای تاریخ خود، نام آورانی چون : آرش، کیومرث، رستم ، اسفندیار، گُردآفرید، گیو ، کاوه ، آذر برزین ، آریه ،پیروزان ، کارن ، پوریا ، آریو برزن، بهرام ، ولاش، سورنا، سیاوش ، شاپور، نادر ، مرداویج، مازیار ، کیخسرو، گشتاسب و امیر کبیر،  ستارخان و باقرخان و قاسم سلیمانی ،همت و باکری و صیاد شیرازی  و دیگر سرداران  را دارد، می تواند دست و پای فرزندان خویش را ببندد و آنان را زیر سمِ اسبان اهریمن انداخته تا ناجوانمردانه نابود شوند . هرگز !

ضمن حرمت نهادن به تک تک مردمان این کره ی خاکی از هر نژاد و آئینی ، باید اذعان بداریم که ما در دفاع از وطن همه با هم یکپارچه ایم و با هیچ کس مماشات نداریم . تاریخ به روشنی این را گواهی داده است !

البته در نگاه ديپلماتیک ، ایرانیان همواره افق بلندی داشته اند. اگر چنین نباشد ، در نقش برجسته های کهن سرزمین ما، نمادِ صلح خواهی ایران به سران جهان اهدا نمی گردید .

اگر چنین نبود ، منشور حقوق بشر ، از ایران به سوی مقر سازمان ملل نمی رفت و اگر چنین نباشد ، امروز تنها قلمِ صلح ، اندیشه و آفرینش در جهان از آنِ ایران نمی بود !

با احترام

علی مصطفی‌نژاد

دارنده قلم صلح ،اَندیشه و آفرینش