معلمان طلایه داران سنت راستین انسانیت و نماد یک پیروزی ابدی بر شقاوت هستند

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، امیرحسین مفیدی*: معلم در قاموس شریعت مظهر هدایت و نور و صفا است، معلم مظهر جمال و جلال و شوکت جبروت و جلوه گاه قدرت خداست، همان که آیینه‌ی استقلال و آزادگی انسان است. بدانیم که پیشرفت و رشد جامعه از مسیر معلمان می‌گذرد و آن‌ها قلب تپنده وعامل اصلی ترقی و انحطاط یک ملت بشمار می‌آیند.

چند وقتی هست که دنبال فرصتی بودم تا تذکراتی چند از سر لطف و وفا و خیرخواهی به مسئولین محترم در رابطه با جایگاه معلمی، بازگو نمایم تا شاید اندکی از وظیفه ام را ادا کرده باشم و اینکه نمی‌خواستم این دِین روی گردنم بیشتر از این سنگینی کند. بنظرم هفته‌ی معلم می‌تواند زمان مناسبی برای این یادداشت باشد…
در این یادداشت به طور اجمالی و گذرا، جایگاه والای معلمان را به مسئولین متذکر می‌شوم. تا شاید در ادامه‌ی راه تلنگری باشد برای برخی از مسئولین محترم کشور، که تجدید نظری بر افکار و اذهان خود داشته باشند.
حضرت آقا (مدظله العالی) زیبا فرمودند: «این که گفته می‌شود معلّم کار انبیا را می‌کند. برویم در عمق این حرف؛ این حرف یعنی چه؟
«یُزَکّیهِم وَ یُعَلِّمُهُمُ الکِتابَ وَ الحِکمَة».
کار انبیا این است؛ کار انبیا نجات بشریّت است و ایجاد یک جامعه‌ی انسانیِ برتر و والاتر است، «معلّم، شاغلِ شغل انبیا است.» و این یک حقیقت قرآنی است.

در بیانی دیگر رهبر فرزانمان می‌فرمایند: «اهمیت معلم اینجاست که همه جامعه‌ی تحصیل کرده‌ی کشور، مدیون قشر معلم اند، شما هر انسان فرزانه‌ی آگاه، عالم، تحصیل کرده را پیدا کنید، مدیون معلم اند، که نشان دهنده قشر والای ایشان است. قدرت و قوت و آبروی یک کشور بیش از همه چیز به نیروی انسانی آن کشور وابسته است. حالا چه کسی نیروی انسانی را می‌سازد. چه کسی نقد می‌کند، چه کسی فعلیت می‌بخشد، معلمان دارای این ارزش‌ها و نشانه‌های واقعی اند. معلمان پرورش دهندگان و سازندگان آینده این کشور هستند.
معلم در قاموس شریعت مظهر هدایت و نور و صفا است، معلم مظهر جمال و جلال و شوکت جبروت و جلوه گاه قدرت خداست، همان که آیینه‌ی استقلال و آزادگی انسان است.
در ملل توسعه یافته‌ی، دولت توجه ویژه‌ای که در خور مقام معلم باشد را برای آن‌ها در نظر می‌گیرد، چون می‌دانند که پیشرفت و رشد جامعه از مسیر معلمان می‌گذرد و آن‌ها قلب تپنده‌ی یک ملت بشمار می‌آیند.

نطق ربکا پترسون در حضور جو بایدن نیز از نمونه‌های نزدیک این مورد می‌باشد: نطق ربکا پترسون برنده جایزه آموزنده ملی سال ایالات متحده آمریکا (۲۰۲۳) در حضور جو بایدن رئیس جمهور آمریکا و رسانه‌های حاضر بدین صورت می‌باشد: «من به این خاطر تدریس می‌کنم که این کار برای من فرصتی فراهم می‌کند که بواسطه آن می‌توانم رویای آمریکایی را به نسل‌های بعد انتقال دهم. آموزگاران بدانید شما حافظ دموکراسی ما هستید.»،
اما متاسفانه در کشورمان، شاهد کم لطفی‌هایی نسبت به معلمان بوده ایم. برای مثال در چند روز گذشته متوجه شدیم در سریال مضمحل افعی به قشر والای معلمی توهین صورت گرفته است. ما معلمان مخالف تنبیه بدنی هستیم، اما نباید به هر دلیلی، هر کسی به خودش اجازه‌ی توهین به پیکره‌ی پاک و مقدس و والای معلمی را بدهد.
اوضاع به گونه‌ای شده که ما در این ساختار احساس طفیلی بودن و بی ارزش بودن می‌کنیم، احساس می‌کنیم ما در این جامعه زیادی هستیم، ما سربار اصلی این آب و خاک هستیم، چون حتما جامعه نیاز به تفکر و متفکر و پرورش دهنده ندارد؟!

به قول بزرگی که می‌گفت: اگر می‌خواهید بدانید کشوری توسعه می‌یابد یا نه، اصلاً سراغ فناوری، کارخانه و ابزاری که استفاده می‌کند نروید. این‌ها را به راحتی می‌توان خرید، دزدید یا کپی کرد. برای دیدن توسعه در دبستان‌ها و پیش دبستانی‌ها ببینید، چگونه کودکان شما را آموزش می‌دهند. اگر کودکانِ شما را پرسشگر، خلاق، دارای روحیه گفتگو و تعامل و مشارکت و کارتیمی، صبور، نو اندیش، نظم پذیر، خطر پذیر و… بار آورند، این‌ها همان انسان‌هایی خواهند شد که می‌توانند توسعه ایجاد کنند؛ و این مهم فقط توسط معلمان محقق می‌شود.

ما به عنوان معلم از قدرت شگرفی برخورداریم و می‌توانم زندگانی یک کودک را تیره و تار یا پر سرور سازیم. ما می‌توانم وسیله شکنجه یا عامل الهام باشیم. می‌توانم تحقیق یا محظوظ کنیم، بیازاریم یا شفا بخشیم. تمام آحاد مردم بالاخص مسئولین باید به مسئولیت معلمی فکر کنند، می‌توانند فکر نکنند که هر قاتلی قبلاً یک بچه بوده و سال‌هایی را در مدرسه گذرانده، هر دزدی معلم‌هایی داشته که احتمالاً ارزش‌ها و اخلاقیات را به طور درست یاد نداده‌اند. هر جنایتکاری به دست معلم‌ها تعلیم و تربیت یافته، هر زندان تصویر فجیعی از شکست نظام آموزشی ماست؟!

ما معلمان، اعضای یک حکومت اشرافی و نجیب زاده و شکوهمند هستیم. البته نه آن حکومتی که صاحب قدرت و اقتدار و سلطه باشد و مبتنی بر نژاد و نفوذ سیاسی و حیله گری… بلکه حکومت اشرافی که دارای حساسیت، ملاحظه و شهامت و شجاعت باشد. اعضای این حکومت بایستی در میان تمام ملل و در تمام کلاس‌ها حضور داشته باشند. ما طلایه داران سنت راستین انسانیتیم، ما نماد یک پیروزی ابدی بر شقاوت و هرج و مرج هستیم.
در پایان امیدوارم که مسئولین توجه بیشتری به قشر معلمی داشته باشند، و نگذارند همچون شمع بسوزیم و سوهان روح را تحمل کنیم. معلمی پیشه عاشق پیشه‌ هاست و در این بین، بی‌تردید معلم‌ها عاشق ‌ترین و مظلوم ‌ترین انسان‌ها‌ اند.

امیرحسین مفیدی، معاون سیاست ورزی بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان پردیس آیت‌الله خامنه‌ای گرگان