فریاد یک آمریکایی علیه اسرائیل در قلب کرانه باختری

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،‌ در یکسال گذشته بسیاری از نویسندگان و چهره‌های فرهنگی و ادبی جهان در حمایت از مردم فلسطین به مخالفت با سیاست‌های امریکا در حمایت از رژیم جنایتکار اسرائیل پرداختند،‌ برندگان جوایز مختلف نوبل‌، بوکر‌، پولیترز و … در این میان از چهره‌های شاخص هستند.

اکتبر گذشته نیز‌، بیش از هزار نویسنده جهان بیانیه‌ای در اعتراض به جنایت‌های رژیم صیهونیستی در غزه و لبنان را امضا کرده‌ و متعهد شدند که با کلیه مؤسسات فرهنگی، ناشران، جشنواره‌ها یا انتشاراتی که در نقض حقوق فلسطینی‌ها همدست هستند، همکاری نکنند.

 این نامه که با واکنش‌های متعددی روبه‌رو شده است،‌ همدردی جامعه جهانی نویسندگان و صنعت نشر را با فجایعی که اسرائیلی‌ها در غزه رقم زدند نشان می‌دهد‌، فاجعه‌ای که در نامه از آن با عنوان «عمیق‌ترین بحران اخلاقی، سیاسی و فرهنگی قرن بیست و یکم» یاد شده است.

امضاکنندگان این نامه صراحتاً اعلام کرده‌اند‌ که با ناشران، جشنواره‌ها، آژانس‌های ادبی و نشریاتی که در نقض حقوق فلسطینی‌ها با اجرای سیاست‌ها و شیوه‌های تبعیض‌آمیز یا توجیه اشغال، نژادپرستی یا نسل‌کشی اسرائیل شریک هستند، همکاری نخواهند کرد، همچنین نهادهایی که هرگز علناً حقوق مسلم مردم فلسطین را (که در قوانین بین‌المللی تصریح شده است) به‌‌رسمیت نشناخته‌اند نیز تحریم خواهند شد.

پس از انتشار این نامه در 28 اکتبر‌، تعداد امضاکنندگان نامه فراتر از 1000 نفر رفته است و برخی از چهره‌های جهانی ادبیات معاصر نیز به خیل امضا‌کنندگان آن پیوسته‌اند، از جمله یکی از معروف‌ترین نویسندگان امضا‌کننده این نامه ریچل کوشنر است. کوشنر یکی از منتقدان جدی و سرسخت اسرائیل است که در سال‌های اخیر مخالفت‌های خود را به صورت جدی نشان داده است.

ریچل کوشنر نویسنده 56 ساله آمریکایی

ریچل کوشنر زادهٔ 1968 نویسنده 56 ساله آمریکایی است،‌ ریچل کوشنر در سال 1968 در یوجین، اورگن به دنیا آمد. از دانشگاه برکلی فارغ‌التحصیل شد و برای تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد هنرهای زیبا به دانشگاه کلمبیا رفت. پس از آن به کار روزنامه‌نگاری پرداخت.

کوشنر نخستین رمان خود را با نام «تلگرافی از کوبا» در سال 2008 منتشر کرد،‌ رمانی که به مرحله نهایی جایزه کتاب ملی آمریکا راه یافت. این کتاب به زندگی آمریکایی‌های مهاجر و بی‌خانمانی که به کوبا مهاجرت کرده‌اند و مواجهه آن‌ها با موانع اجتماعی و سیاسی در این کشور می‌پردازد و به گونه‌ای جذاب و شگفت‌آور، زندگی‌نامه‌ی افرادی را به تصویر می‌کشد که به دنبال فرار از اشتباهات گذشته‌شان، به دنبال یافتن فرصتی جدید در کوبا هستند.

 دومین رمان کوشنر، «شعله افکن‌ها» نام داشت،‌ این رمان نیز به عنوان کتاب برتر سال 2013 توسط نیویورک تایم انتخاب شد. سومین رمان کوشنر، اتاق مریخ در سال 2018 منتشر شد و در فهرست نهایی جایزه من بوکر قرار گرفت. رمان دریاچه خلقت او در سال 2024 نیز به فهرست نهاییمن بوکر راه یافت.

رویکرد او به تاریخ و واقعیت، میدان دید وسیع او و ورود به موضوعاتی مانند زندان زنان،‌ اشغال فلسطین توسط اسرائیل از جمله ویژگی‌های آثارش است.

سفر کوشنر به سرزمین‌های اشغالی

کوشنر در سال 2016 به مناسبت پنجاهمین سالگرد جشن شش روزه و با هدف نوشتن مقاله‌‌ای درباره اشغال فلسطین به عنوان بخشی از پروژه سازمان «شکستن سکوت» به سرزمین‌‌های اشغالی رفت و از آنجا بازدید کرد.

مقاله او در کتابی با عنوان « پادشاهی زیتون و خاکستر» در سال 2017 منتشر شد،‌ این کتاب مجموعه ای نوآورانه از مقالات نویسندگان مشهور بین‌المللی شاهد هزینه‌های انسانی پنجاه سال اشغال کرانه باختری و غزه توسط اسرائیل است. در پادشاهی زیتون و خاکستر، علاوه بر کوشنر،‌ مایکل چابون و آیلت والدمن، دو تن از مشهورترین رمان‌نویسان و مقاله‌نویسان جهان، با سازمان غیردولتی اسرائیلی Breaking the Silence – سازمانی متشکل از سربازان سابق اسرائیلی که در سرزمین‌های اشغالی خدمت می‌کردند و از نزدیک شاهد رنج اشغال و جنایت‌های اسرائیلی‌ها بر مردم فلسطین بودند،‌ همکاری کردند.

 مقالات این کتاب تکان‌دهنده است و بینش منحصر به فردی از روایت‌های پشت پرده جنایت‌‌های وحشتناک اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی ارائه می‌دهد‌، مخاطب با مطالعه این مقالات درک عمیقی از وضعیت مردمی که در سرزمین های اشغالی زندگی می‌کنند، به دست خواهد آورد.

کوشنر پس از انتشار این کتاب،‌ در سال 2016 به مانیفست « تحریم موسسات ادبی اسرائیل» پیوست.

کوشنر خود درباره تجربه بازدیدش از سرزمین‌های اشغالی می‌گوید: «قبل از رفتن به کرانه باختری، در سال 2016، تصور اینکه اشغال نظامی چه احساسی داشت و چه شکلی بود برایم سخت بود. بارها عبارت «زندان در فضای باز» را شنیده بودم. و به عنوان کسی که زمان زیادی را صرف بازدید از زندان‌های کالیفرنیا کرده است، من به استفاده از زندان به عنوان یک استعاره حساس هستم. بنابراین در ابتدا فکر می‌کردم، خوب، واقعاً نمی‌تواند یک زندان روباز باشد. اما در واقع، یک زندان روباز بو،‌ کنترل حرکت و تحمل وجود این دیوارهای بتنی 25 فوتی در همه جا واقعا غیرممکن بود، من ده روز با گروهی از نویسندگان بین‌المللی آنجا بودم. ساعت 3 صبح بیدار می‌شدیم و ساعت 4 صبح به یک ایست بازرسی می رفتیم تا شاهد اتفاقاتی باشیم که برای کارگران روزمزدی که برای رفتن به محل کارشان در اسرائیل صف کشیده بودند، رخ می‌داد، این واقعاً یک حمله کامل به حیثیت و هویت افرادی بود که سعی می‌کردند سر کار بروند. من به یک زندان نظامی در کرانه باختری رفتم، تنها جایی که کودکان نیز در دادگاه‌ها محاکمه می‌شوند‌.

توصیفات کوشنر از اردوگاه «شعفاط» بسیار تکان‌دهنده است،‌ او می‌گوید بازدیدش از این اردوگاه که جمعیتی بالغ بر 200 هزار نفر را تنها در 2 کیلومتر جای داده است،‌ دید او از ظلم، تحقیر و خشونت باورنکردنی را توسعه داده است،‌ آنچه در حال رخ دادن است، نابودی یک قوم و یک فرهنگ است. و ایالات متحده مستقیماً در این نابودی دخالت دارد. رفتن به آنجا، و شاهد آپارتاید، خشونت و تحقیر مداومی که توسط اسرائیل برای حفظ این آپارتاید اعمال می‌شود، هرگز صلح‌آمیز نیست.

وی ادامه می‌دهد:‌ قبل از رفتن به سرزمین‌های اشغالی‌، از خودم می‌پرسیدم که جوانان فلسطینی که برخی از آنها 9 ساله هستند، چگونه می‌توانند به آن درجه از ناامیدی برسند که با دست خالی در برابر سربازان اسرائیلی مبارزه کنند‌، اما زمانی که به آنجا رفتم و از نزدیک واقعیت را دیدیم‌، سوال من برعکس بود،‌ از خود می‌پرسیدم،‌ این بچه‌ها چگونه نا‌امید نیستند؟ با چه امیدی مبارزه می‌کنند؟ شکنجه و مصیبت آنها آنقدر افراطی است که من از  خویشتنداری آنها تعجب می‌کردم. اسرائیل شکنجه روانی مداوم و تهدید به خشونت شدید را انتخاب کرده است که کلمه «صلح» سهمی در آن ندارد.

او هم‌چنین مدت کوتاهی پس از بازگشت از کرانه باختری زمانی که متوجه شد،‌ میزبانش که یک جوان فلسطینی به نام «بها» بود به قتل رسیده است،‌ مقاله‌ای با عنوان «ما اینجا یتیم هستیم: زندگی و مرگ در اردوگاه آوارگان فلسطینی اورشلیم شرقی» را در مجله نیویورک تایمز منتشر کرد که درباره بها بود.

کوشنر در سال 2016 بیانیه‌ای  به همراه بیش از 100 نویسنده دیگر امضا کرد که به استفاده از اسپانسری اسرائیل از جشنواره صداهای جهانی 2016 اعتراض داشتند،. جونوت دیاز، ریچارد فورد، آیلین مایلز از جمله دیگر نویسندگان این بیانیه بودند،‌ آن‌ها از مرکز آمریکایی PEN (یک سازمان حقوق بشری و هنری) خواسته بودند که حمایت دولت اسرائیل از جشنواره سالانه صداهای جهانی را که قرار بود در شهر نیویورک برگزار شود، رد کند.

حالا کوشنر به همراه هزار نویسنده دیگر به امضای بیانیه هزار نویسنده در تحریم مؤسسات فرهنگی اسرائیلی پیوسته و بار دیگر مخالفت خود را با رژیم صهیونیستی و جنایت‌‌هایش علیه مردم فلسطین اعلام کرده است.

نویسندگان،‌ شاعران‌، بازیگران و چهره‌های فرهنگی و هنری بسیاری سال‌هاست که در انتقاد به سیاست‌های غرب و جنایت‌های اسرائیل در فلسطین‌، فعالیت می‌کنند،‌ پس از «طوفان الاقصی» و آشکارتر شدن چهره صهیونیست‌ها در جهان‌، حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی و کشتار زنان و کودکان بی‌گناه غزه فریاد اعتراض بسیاری از دیگر چهره‌های مشهور جهانی را نیز بلند کرده است.

 انتهای پیام/