زهرا رکن آبادی فرزند شهید غضنفر رکن آبادی در گفت‌وگو با خبرنگار سیاست خارجی ایرنا در خصوص ویژگی های بارز اخلاقی شهید حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه کشورمان که در حادثه سقوط بالگرد رئیس جمهور در ورزقان به شهادت رسید، اظهارداشت: شهید امیرعبداللهیان از انگشت شمار دیپلمات‌هایی بود که بین تمام زرق و برق های دیپلماتیک و ماموریت‌های پررفاه، منطقه پرآشوب خاورمیانه را برای خدمت برگزیده بود.
وی با بیان اینکه امضای خدمتش مقاومت بود و از روز شروع کار تا پایان پرافتخارش همه تلاش وی حفظ ثبات در منطقه و برتری دست مقاومت بود، گفت: شهید امیرعبداللهیان یک یار صدیق برای حاج قاسم بود که حضورش در وزارت خارجه خیال حاج قاسم را از خیلی جهات راحت میکرد.
فرزند شهید رکن آبادی تصریح کرد: در زمان تصدی وزارت خارجه هم، وی همان مسیر را با قدرت بیشتری در پی گرفت و تبدیل به وزیری بی‌بدیل در هماهنگی بین میدان و دیپلماسی شد. همه آنها که شهید را پیش از وزارتش می شناختند می توانند شهادت دهند که علو مقام برای وی نه تنها باعث تغییر در رفتار و عجب نشد، بلکه تواضع و فروتنی شهید را هم افزایش داد.
رکن آبادی ادامه داد: درحالی که ماموریت‌های بزرگ و سخت بر عهده شهید امیرعبداللهیان بود، اعم از تغییر سیاست خارجی مبنی بر سیاست همسایه محور تا مدیریت جایگاه ایران در منطقه و هماهنگی محور مقاومت و نیز اداره امور روتین وزارت خانه، اما این شهید به طرز عجیبی به مشکلات شخصی افراد چه کارکنان، چه ایرانیان خارج از کشور و دیگران توجه داشتند.
این فرزند شهید تصریح کرد: هر کس، هر زمان به شهید امیرعبداللهیان پیام میداد ضمن پاسخگویی، با صبر تمام شنوای مشکلات هم بود و در عین حال برای خانواده هم وقت میگذاشت، گویا خداوند به وقت وی برکت میداد.
وی گفت: در عین مشغولیت هیچ گاه خانواده های شهدا را فراموش نکرد و به منازل آنها سر میزد و احوالپرسی و گره گشایی میکرد. اگرخودش هم فرصت نداشت معاونینش را به منزل شهدا میفرستاد.
رکن آبادی بیان کرد: برخورد شهید با افراد طوری بود که گویا همه را مدت هاست میشناسد و با احوالپرسی گرم، گرمای دل همه بودند. امروز همه کارکنان وزارت خارجه حتی آنها که ارتباط مستقیم با وی نداشتند مثل بچه پدر از دست داده برای شهید گریه میکنند.
فرزند شهید رکن آبادی با بیان اینکه خبرنگارها مدام خاطراتی از رفتار گرم و صمیمی شهید امیرعبداللهیان منتشر میکنند و هیچ کس باور نمیکند آن صدای گرم دیگر شنیده نمی شود، ادامه داد: اموراتی را داخل وزارت خانه انجام داد و به کارهای نصفه نیمه ای در همین مدت سه سال سر و سامان داد که تا قبل از وی انجام نشدنی به نظر می‌آمد.
این فرزند شهید افزود: اصولا کسی حوصله دردسر اضافی و انجام برخی کارها که شامل نفع شخصی نیست ندارد ولی شهید با حوصله و جسارت پرونده های سخت را باز می کرد و به اتمام میرساند. همه میدانستند اگر وزیر قولی میدهد یعنی تمام و مردانه پای حرفش می‌ایستاد تا کار را به انجام برساند.
وی با بیان اینکه شهید امیرعبداللهیان پناه همه در روزهای سخت بود و خودش پناهی جز خدا نداشت، تصریح کرد: بار سنگینی از مسئولیت روی دوشش بود و در غربت تمام و بدون کوچکترین شکوایه مسئولیت‌ها را انجام میداد و تمامی این کارها را با نهایت اخلاق مداری صورت میداد.
رکن آبادی عنوان داشت: هرگاه کسی یا گروهی به ناحق وی را مورد حمله قرار میداد و دوستانی می‌خواستند از شهید دفاع کنند، آقای امیرعبداللهیان اجازه نمیداد و همین دو کلمه را میگفت: اعتنا نکنید.
فرزند شهید رکن آبادی ادامه داد: با یک یا چند مصاحبه نمیتوان حق وی را ادا کرد. درچندماه اخیر وی نه فقط پناه و عزت ایرانی ها، بلکه پناه کودکان غزه بود.
این فرزند شهید گفت: من شاهد بودم چطور برای برقراری صلح تلاش می کرد و چقدر قلبش برای کودکان غزه در عذاب بود. سفرهایی که بعد از طوفان الاقصی به منطقه داشت همه در ناامنی کامل بود و ما دائم بیم شهادت وی را داشتیم. ولی خودش بدون کوچکترین نگرانی و خستگی به تلاش هایش ادامه میداد.
رکن آبادی با بیان اینکه شاید در شبانه روز بیشتر از ۴ ساعت فرصت خوابیدن نداشت ولی چهرش همیشه بشاش و سرحال بود، تصریح کرد: بعد از مطرح شدن دوگانه میدان و دیپلماسی، همه در تئوری سعی میکردند نحوه هماهنگی این دو را ترسیم کنند ولی شهید در عمل این هماهنگی را ایجاد کرد و نشان داد میتوان هم دیپلمات بود هم انقلابی، میتوان در اوج تشریفات ساده زیست و متواضع بود.
وی ادامه تصریح کرد: می توان از دنیا دل کند و برای آخرت تلاش کرد. هرچه در حاج قاسم دیدیم در ایشان هم وجود داشت. یکبار به ایشان گفتم شما حاج قاسم عرصه دیپلماسی هستید، حاج قاسم یک پورجعفری داشت که شما هم به آن نیاز دارید. با چشمهای اشکی گفتند فقط دعا کنید عاقبتم مثل حاج قاسم بشود.
فرزند شهید رکن آبادی در پایان خاطرنشان کرد: آقای امیرعبداللهیان انس زیادی با شهدا داشت و هر دفعه که به بیروت میرفت محال بود از روضه الشهیدین و سایر مزار شهدا دیدار نکند. حتی خانواده های شهدای لبنانی انس زیادی با وی داشتند و الان در فراق شهید ناله و گریه می کنند. شهید امیرعبداللهیان عزت ایران و پناه مقاومت بود و فقدان وی برای ما خسارت بزرگی است که هیچ گاه جبران نخواهد شد.