غزه و درس هایی از علت عدم اعتماد به دشمن

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، عدم اعتماد به دشمن یکی از اصول اساسی در عرصه سیاست و دیپلماسی است. تاریخ نشان داده که دشمنان، به دلایل متنوع و پیچیده‌ای که مرتبط با منافع خودشان است،‌ به ظاهر پیشنهاد دوستی یا صلح می‌کنند، اما در باطن، اهداف دیگری را دنبال کنند. در چنین شرایطی، اعتماد

کد خبر : 102378
تاریخ انتشار : شنبه ۱۲ آبان ۱۴۰۳ - ۱۲:۱۵
غزه و درس هایی از علت عدم اعتماد به دشمن


به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، عدم اعتماد به دشمن یکی از اصول اساسی در عرصه سیاست و دیپلماسی است. تاریخ نشان داده که دشمنان، به دلایل متنوع و پیچیده‌ای که مرتبط با منافع خودشان است،‌ به ظاهر پیشنهاد دوستی یا صلح می‌کنند، اما در باطن، اهداف دیگری را دنبال کنند. در چنین شرایطی، اعتماد بی‌جا می‌تواند به پیامدهای ناخواسته و حتی خطرناک منجر شود، زیرا دشمنان از هر فرصت برای منحرف کردن مسیر اهداف و منافع دیگران بهره‌برداری می‌کنند. بنابراین، حفظ هوشیاری و احتیاط در مواجهه با چنین شخصیت‌ها و گروه‌هایی از اهمیت بالایی برخوردار است.

در دنیای امروز، تجربه‌های متعددی از تهدیدات اعتماد به دشمن وجود دارد که همگی نشان دهنده عواقب دردناک بی‌توجهی به این اصل کلیدی است. تجربه نشان داده که دوستان و دشمنان واقعی در کوتاه‌مدت و بلندمدت، باطن خود را به شکل‌های متفاوت نمایش می‌دهند. از این رو، درک و پذیرش عدم اعتماد به دشمن، نه تنها به عنوان یک استراتژی دفاعی، بلکه به عنوان یک واقعیت اجتماعی ضروری، توانایی ما را برای محافظت از هویت و موجودیت‌مان افزایش می‌دهد.

تجربه غزه به عنوان یک نمونه تاریخی و معاصر، به خوبی نشان می‌دهد که چرا نباید به دشمن اعتماد کرد. در طول سال‌ها، مردم غزه بارها و بارها با دشمنانی مواجه شده‌اند که به ظاهر پیشنهاد صلح و دوستی داده‌اند، اما در عمل به دنبال منافع خود بوده‌اند و اکنون نزدیک به دو سال است که مورد هجوم وحشیانه‌ی جبهه‌ی غربی، عبری و عربی قرار گرفته‌اند. کشتار بیش از 40 هزار نفر از مردم غزه از سوی رژیم صهیونیستی و با حمایت آمریکا و ایادی آنها در منطقه، کافی است تا مؤمنان و مسلمانان در قبال دشمن هوشمندانه‌تر رفتار کنند و دست از اعتماد به آنها بردارند. این تجربه تلخ به ما می‌آموزد که در مواجهه با دشمنان، باید به جای اعتماد بی‌جا، به دنبال راهکارهای هوشمندانه و استراتژیک باشیم.

حجت‎الاسلام عباسیان، مدیر سابق بنیاد فرهنگی مهدی موعود (عج) در گفت‌وگویی که با تسنیم داشت گفت: ما دشمنی آمریکا و انگلیس و جهان غرب را به صورت مشهود داریم ملاحظه می‌کنیم. مسئله‌ی اصلی آنان، دشمنی با خدا و پیامبر و سلاله‌ی پاک ایشان است. حمایت آنها را از داعش، تکفیری‎ها و اکنون از رژیم کودک‌کش صهیونیستی را به وضوح شاهد هستیم. پس آیا جایگاه دارد که عده‎ای دم از دوستی و مذاکره با غرب بزنند؟ عدم دوستی نسبت به دشمن به معنای عدم اعتماد به آنهاست.

وی با اشاره به سخنان رهبر انقلاب مبنی بر افشای اسناد لانه جاسوسی سابق آمریکا و درج آنها در کتب درسی، تصریح کرد: رهبر انقلاب مدت‌ها قبل فرمودند «اسناد زیادی که از لانه جاسوسی سابق آمریکا در ایران چاپ شده است، چرا در مدارس نیست؟» نشان از اهمیت شناخت دشمن است. برخی ناراحت می‌شوند از اینکه مردم بفهمند آمریکا علیه ما و مسلمانان خیانت می‌کند. آیا باید به کشوری که از اسرائیل حمایت می‌کند اعتماد کرد؟ همان اسرائیل که در حال کشتار وحشیانه‌ی مردم غزه است و خون هزاران مرد و زن مسلمان اعم از کودک و نوجوان را روی زمین می‎ریزد.

بر پایه این گزارش، با نگاهی به آیات قرآن همین حقیقت را می‌یابیم؛ خداوند بارها در آیات مختلف مسلمانان را از خوش‌بینی و اعتماد به دشمنان بازداشته و بر لزوم احتیاط در قبال معاهده‌های آنان تأکید داشته است. در آیاتی از قرآن به مسلمانان امر کرده از دوستی با آنان پرهیز کنید، چرا که آنان در اصل دشمن خدا و پیامبرش هستند. در آیه اول سوره ممتحنه می‌خوانیم:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِیَاءَ تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ یُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِیَّاكُمْ ۙ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِی سَبِیلِی وَابْتِغَاءَ مَرْضَاتِی ۚ تُسِرُّونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَیْتُمْ وَمَا أَعْلَنْتُمْ ۚ وَمَنْ یَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِیلِ.

ای اهل ایمان؛ دشمنان من و دشمنان خودتان را دوستان خود نگیرید؛ شما با آنان اظهار دوستی می‌کنید، در حالی که آنان به طور یقین به آنچه از حق برای شما آمده کافرند و پیامبر و شما را به خاطر ایمانتان به خدا که پروردگار شماست [از وطن] بیرون می کنند، [پس آنان را دوستان خود نگیرید] اگر برای جهاد در راه من و طلب خشنودیم بیرون آمده‌اید [چرا] مخفیانه به آنان پیام می‌دهید که دوستشان دارید؟ در حالی که من به آنچه پنهان می‌داشتید و آنچه آشکار کردید داناترم، و هر کس از شما با دشمنان من رابطه دوستی برقرار کند، مسلماً از راه راست منحرف شده است.

این آیه به مؤمنان هشدار می‌دهد که دشمنان خدا و خودشان را به عنوان دوستان و اولیاء انتخاب نکنند و به وضوح بیان می‌کند که دشمنان، به دلیل کفر به حقایقی که برای مؤمنان آمده است، شایسته اعتماد و دوستی نیستند. این پیام قرآنی به ما یادآوری می‌کند که در روابط خود با دیگران، باید هوشیار و محتاط باشیم و به راحتی به کسانی که نیت‌هایشان مشخص نیست، اعتماد نکنیم. همچنین به مؤمنان یادآوری می‌کند که خداوند از نیت‌های پنهان و آشکار آنها آگاه است. این یعنی حتی اگر ما به ظاهر به دشمنان محبت نشان دهیم، خداوند از نیت واقعی ما آگاه است و ما را بر اساس آن قضاوت خواهد کرد. این نکته به ما می‌آموزد که در روابط خود با دیگران، باید صداقت و شفافیت را رعایت کنیم و از دوگانگی در رفتار بپرهیزیم.

بنابراین: 1. جامعه ایمانى حق ندارد با دشمنان خدا، رابطه دوستانه و صمیمانه داشته باشد 2. ایمان به خداوند با برقرارى پیوند دوستى با دشمن خدا سازگار نیست. 3. گرچه کفّار دشمن ما هستند، اما دلیل اصلى متارکه‌ ما با آنان، دشمنى آنها با خداست. 4. القاى مودّت و ابراز دوستى با دشمنان، جرأت آنان را در برابر مؤمنان و گستاخی آنان را بیشتر مى‌کند. 5. کفّار تنها در عقیده مخالف شما نیستند، بلکه کمر به حذف شما بسته‌اند. (تفسیر نور حجت الاسلام قرائتی)

 

انتهای‌پیام/



منبع

برچسب ها :

ناموجود