خاطرات شنیده نشده از پدر موشکی ایران شهید «حسن طهرانی مقدم»

علی طهرانی‌مقدم، برادرزاده شهید حسن طهرانی‌مقدم در گفتگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجو، بر ویژگی‌های اخلاقی و مدیریتی آن شهید بزرگوار تأکید کرد. برادرزاده شهید می‌گوید: «یکی از مهم‌ترین صفات شهید طهرانی‌مقدم، اخلاص و بی‌ادعایی او بود. او فردی بود که وقتی پروژه بزرگی را آماده می‌کرد، از در پشتی خارج می‌شد تا کار به نام دیگران رونمایی شود و هیچ‌گاه دنبال این نبود که نام او مطرح شود. مقام معظم رهبری نیز در پیام خود ایشان را به عنوان “پارسای بی‌ادعا” معرفی کردند.»

شهید طهرانی‌مقدم نه‌تنها در فعالیت‌های حرفه‌ای خود مخلص بود، بلکه در محیط خانواده نیز به ایجاد نشاط و امید اهمیت می‌داد. به گفته برادرزاده شهید، او در جمع خانواده همواره اهل شوخی و شادی بود و به‌عنوان «پمپاژ کننده امید» شناخته می‌شد. این خصوصیت او در خانواده باعث می‌شد که وقتی در جمع حاضر می‌شد، همه خنده بر لب داشته باشند.

بخشندگی و دست خیر

از دیگر ویژگی‌های شهید تهرانی مقدم، احترام او به اعتقادات و باور‌های دیگران بود. او هرگز تفاوت‌های ظاهری یا مذهبی در افراد را مورد قضاوت قرار نمی‌داد و در تربیت فرزندان خود نیز با نرم‌خویی و با الگوی عملی، آنها را به نماز و اعتقادات دینی علاقه‌مند می‌کرد. به گفته نزدیکان او، شهید طهرانی‌مقدم هیچ‌گاه از خشونت برای القای ارزش‌های دینی استفاده نمی‌کرد و با مناجات‌های خود، فضایی معنوی ایجاد می‌کرد که دیگران را به نماز و معنویت جذب می‌کرد.

علاوه بر همه اینها، شهید طهرانی‌مقدم دست بخشنده‌ای داشت. او همیشه در کیف خود مقداری پول نقد برای کمک به دیگران نگه می‌داشت و کار‌های خیریه انجام می‌داد. حتی پس از شهادتش، خیریه‌ای به نام او ثبت شد تا کار‌های خیری که او در زمان حیات انجام می‌داد، ادامه پیدا کند.

آخرین روز و لحظه شهادت

برادرزاده شهید همچنین از جزئیات روز شهادت ایشان گفت و افزود: «در آن روز، شهید طهرانی‌مقدم نمازش را با خلوص ویژه‌ای به جا آورد و پس از آن، در حالی که هنوز از نماز فارغ نشده بود، در اثر انفجار به شهادت رسید. بر اثر موج انفجار، سر ایشان به جدول اصابت کرد و همان‌جا جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.»

شهید حسن طهرانی‌مقدم فردی بود که نه‌تنها در میدان نبرد و دانش نظامی سرآمد بود، بلکه با اخلاق نیک و رفتار‌های برجسته‌اش، به الگویی بی‌نظیر برای اطرافیانش تبدیل شد. او با اخلاص، پارسایی، تواضع و خدمتی بی‌دریغ، راهی را آغاز کرد که اکنون به یکی از ستون‌های اصلی امنیت کشور بدل شده است.

خاطرات ناگفته از شهید حسن تهرانی مقدم از زبان نزدیکانش

یکی از نزدیکان شهید حسن تهرانی مقدم، پدر صنعت موشکی ایران، خاطراتی کمتر شنیده شده و شخصی از او را روایت کرده است. این خاطرات از ویژگی‌های اخلاقی و رفتاری شهید تهرانی مقدم، از جمله اخلاص، تواضع، دست‌گیری از نیازمندان، شوخ‌طبعی و روز‌های آخر زندگی‌اش حکایت می‌کنند. در ادامه، متن کامل خاطرات آمده است:

۱. پمپاژ نشاط در خانواده
شهید حسن تهرانی مقدم به “پمپاژ امید و نشاط” در خانواده معروف بود. او همیشه با شوخی‌ها و بذله‌گویی‌های خود فضای خانواده را پر از شادی می‌کرد. یکی از نزدیکان او می‌گوید: “وقتی نزد مادربزرگم، که از غم از دست دادن فرزند دیگرش در جنگ دلشکسته بود، می‌رفت، با شوخی و خنده‌هایش او را به حدی می‌خنداند که غم‌هایش فراموش می‌شد. او می‌دانست چگونه با محبت و طنز، فضا را برای همه دلنشین کند.

۲. بخشندگی و دست خیر
شهید مقدم همواره در کیف خود مقداری پول نقد برای کمک به نیازمندان نگه می‌داشت. نزدیکانش می‌گویند: “حتی پس از شهادتش، خیریه‌ای به نام او تأسیس شد تا دست خیر و کمک‌های او به نیازمندان ادامه پیدا کند. شهید تهرانی مقدم به‌گونه‌ای عمل می‌کرد که هیچ کس در اطراف او ناامید نمی‌ماند. ”

۳. ساده‌زیستی و بی‌ادعایی
شهید تهرانی مقدم بسیار بی‌ادعا بود و دوست نداشت کار‌های بزرگش به نام او ثبت شود. حتی برای رونمایی از پروژه‌های مهم، از در پشتی خارج می‌شد تا مقام‌های دیگر از دستاورد‌های او پرده‌برداری کنند. مقام معظم رهبری هم او را با عنوان “پارسای بی‌ادعا” ستایش کرده‌اند.

۴. آخرین روز و لحظه شهادت
یکی از نزدیکان او می‌گوید: “روز شهادتش، شهید مقدم با خلوص خاصی نماز ظهر و عصرش را خواند. بعد از نماز، در حالی که قرآن می‌خواند، انفجاری در پادگان مدرس رخ داد که او را به شهادت رساند. موج انفجار او را به سمت جدول کنار راه پرتاب کرد و با اصابت سرش به جدول، جان خود را از دست داد. بدن مطهرش در این حادثه آسیب دید و یادمانی در محل شهادت او برپا شده است. ”

۵. توجه ویژه به مشکلات دیگران
شهید مقدم همیشه به مشکلات نیرو‌های خود توجه ویژه داشت و اگر از مشکلاتشان مطلع می‌شد، به هر طریقی برای حل آن اقدام می‌کرد. او حتی به منزل کارکنان خود سر می‌زد تا از نزدیک در جریان مسائل آنان قرار بگیرد. برای او فقط مسائل نظامی اهمیت نداشت، بلکه با دقت و محبت، مسائل شخصی نیروهایش را نیز پیگیری می‌کرد تا جایی که تا رفع مشکل، آرام نمی‌گرفت.

۶. اخلاص در عمل و نزدیکی به خداوند
شهید تهرانی مقدم به اهل بیت و قرآن عشق می‌ورزید. به گفته نزدیکانش، برای بیدار کردن فرزندانش برای نماز، با صدای آرام مناجات و نماز شب خود، فضایی معنوی ایجاد می‌کرد که فرزندانش خود به سوی معنویت جذب شوند. او از هر گونه خشونت و اجبار در مسائل دینی پرهیز داشت و سعی می‌کرد با الگوی عملی، فرزندانش را به خدا نزدیک کند.

۷. حمایت از فعالیت‌های فرهنگی و هنری
شهید تهرانی مقدم به فعالیت‌های فرهنگی نیز علاقه‌مند بود. او حتی در پروژه‌های فرهنگی و جشنواره‌های هنری به عنوان حامی حضور داشت و کمک می‌کرد. در یکی از جشنواره‌های بزرگ هنری، به‌طور خصوصی هزینه‌هایی را متقبل شد و با کمک خود به برگزارکنندگان روحیه داد.

این خاطرات که برای اولین بار توسط نزدیکان شهید تهرانی مقدم بیان می‌شود، ابعاد شخصیتی این فرمانده را به تصویر می‌کشد که با نگاهی انسانی و روحیه‌ای خستگی‌ناپذیر در پی حمایت از اطرافیان و خدمت به مردم و کشور بود.