حدیث| قبل از وقوع مصیبت محزونیم و بعد از آن، راضی به امر خدا

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، رفتار اهل بیت علیهم‌السلام و نوع احساسات ایشان در قبال موضوعات مختلف می‌تواند برای ما شاخصی باشد تا از طریق آنها بتوانیم مسیر بندگی را راحت‌تر و صحیح‌تر طی کنیم. به عنوان نمونه وقتی رویداد تلخی رخ می‌دهد، آیا یک فرد مؤمن باید از خود بی تابی نشان دهد، اقدامی نکند و مدام خود را وادار به صبر در مصیبت کند و یا نگرانی از خود بروز دهد و با استغاثه به درگاه خداوند طلب رفع آن مصیبت را داشته باشد؟

ملت ما در ماجرای سقوط هلی‌کوپتر حامل آیت الله رئیسی، رئیس جمهور کشورمان و هیئت همراهشان به این اضطرار رسیدند که هرچه سریع‌تر خبری از وضعیت سلامتی‌شان دریافت کنند. این حالت اضطرار با اضطراب و نگرانی شدید در ملت ما همراه بود. در این باره روایتی را از امام صادق علیه‌السلام می‌خوانیم:

قتیبه گفت: خدمت امام صادق علیه السلام رسیدم تا از فرزند بیمارش عیادت کنم. امام را مقابل درب  منزل دیدم که به شدّت محزون است. احوال فرزندش را پرسیدم. فرمود: «والله، در همان حال بیماری است.» بعد از ساعتی، داخل منزل شد و طولی نکشید که برگشت. چهره‌اش افروخته و حزنش برطرف شده بود. تصور کردیم فرزندش بهبود یافته است. از احوال کودک جویا شدیم. فرمود: «از دنیا رفت.»
عرض کردم: «در زمانی که فرزندت زنده بود، محزون بودی، اما اکنون که از دنیا رفته، حزن شما برطرف شده است، چگونه است؟» فرمود: «سیره ما اهل بیت، چنین است که قبل از وقوع مصیبت، محزون هستیم، اما بعد از وقوع آن مصیبت، به امر خدا راضی و تسلیم می شویم»؛ إنّا أَهْلَ بَیْتٍ نَجْزَعُ قَبْلَ الْمُصیبَةِ، فَإذا نَزَلَ أمْرُ اللّه ِ رَضینا بِقَضائِهِ وَ سَلَّمْنا لِأمْرِهِ، وَ لَیْسَ لَنا أنْ نَكْرَهَ ما أحَبَّ اللّه ُ لَنا (وسائل الشیعه 2، ص919)

این روایت گویای آن است که انسان مؤمن نسبت به حوادثی که برای او و یا جامعه رخ می‌دهد، نباید بی‌تفاوت باشد بلکه باید با این حوادث همراهی کند و از خداوند طلب عافیت کند؛ اما زمانی که امر خداوند بر نزول آن مصیبت حتمی شد،‌ فرد مؤمن صبر پیشه می‌کند و راضی به قضای خداوند می‌شود و از جزع و فزعی که سبب ناشکری و یا کفران می‌شود، پرهیز می‌کند و می‌داند که خداوند به بهترین وجه جبران خواهد کرد.

انتهای‌پیام/