تولید برق با استفاده از یونولیت و باد

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو پژوهشگران دانشگاه RMIT روشی نوین برای تولید برق از یونولیت (پلی‌استایرن انبساطی) کشف کرده‌اند. یونولیت که معمولا به‌عنوان یک آلاینده جدی محیط زیست شناخته می‌شود، ظاهرا منبعی شگفت‌انگیز برای تولید انرژی تجدیدپذیر نیز هست. محققان با مهار الکتریسیته ساکنی که در اثر برخورد جریان هوا با یونولیت ایجاد می‌شود، توانسته‌اند این معضل زیست‌محیطی را به منبعی از انرژی قابل استفاده تبدیل کنند.

مکانیسم تولید برق از یونولیت و باد چیست؟

این پروژه بر پایه بهره‌برداری از توانایی ذاتی یونولیت در تولید الکتریسیته ساکن استوار است. تیم RMIT قطعاتی از جنس پلی‌استایرن (همان ماده سازنده یونولیت) ساخته‌اند که هنگام وزش باد، جریان ثابتی از الکتریسیته ساکن تولید می‌کنند.

و براساس گزارش گجت‌نیوز، کل فرایند تولید برق از یونولیت بر اساس اثر تریبوالکتریک (Triboelectric effect) عمل می‌کند. در این پدیده، برخی مواد در اثر اصطکاک، الکترون از دست می‌دهند یا جذب می‌کنند. این بار الکتریکی معمولا بی‌ضرر است و در زندگی روزمره توسط اکثر افراد نادیده گرفته می‌شود. با این حال، محققان RMIT فرصتی را برای استفاده از این پدیده در جهت تولید برق ارزان و کم‌زحمت مشاهده کردند.

قطعات یونولیتی در مکان‌هایی که جریان هوا به طور طبیعی وجود دارد، مانند سیستم‌های HVAC (گرمایش، تهویه و مطبوع‌سازی هوا) که هوا را در ساختمان‌ها به گردش در می‌آورند، قرار داده می‌شوند. در این محیط‌ها، این قطعات می‌توانند جریان هوا را به جریانی پیوسته از جریان‌های الکتریکی کوچک تبدیل کنند و به جبران بخشی از نیاز‌های انرژی واحد‌های HVAC کمک کنند.

هرچند بعید است که یونولیت بتواند به تنهایی برق مورد نیاز شهر‌های بزرگ را تأمین کند، اما می‌تواند به کاهش هزینه‌ها در برخی موارد کمک کند. یونولیت یکی از موادی است که دفع آن بسیار دشوار است. این ماده نه تنها سبک است، بلکه بادوام نیز هست و تجزیه آن تا ۵۰۰ سال طول می‌کشد. استفاده مجدد از آن به عنوان منبع انرژی تجدیدپذیر، نقشی جدید در پایداری به آن می‌بخشد و از انباشت حجم عظیمی از یونولیت در محل‌های دفن زباله جلوگیری کرده و آن را به هدفی کاربردی‌تر، یعنی تولید برق، هدایت می‌کند.

فناوری RMIT از زباله‌های یونولیت، استفاده مفید می‌کند

فناوری RMIT نه تنها به حل مشکل زباله‌های مرتبط با یونولیت کمک می‌کند، بلکه روشی نوین برای تولید انرژی تجدیدپذیر ارائه می‌دهد که به منابع سنتی یا زیرساخت‌های پیچیده متکی نیست. ژنراتور‌های همجوشی (Fusion energy) پیشرفته در تئوری عالی به نظر می‌رسند، اما بدون شک ساخت و راه‌اندازی آنها پرهزینه خواهد بود.

در حالی که این فناوری هنوز در مرحله توسعه است، تیم RMIT از هم‌اکنون می‌تواند کاربرد‌های تجاری بالقوه‌ای را در آینده برای آن متصور شود. اگر آنها موفق شوند، این فناوری می‌تواند مسیری جدید برای انرژی پایدار ارائه دهد و از محصول جانبی اغلب نادیده گرفته شده حرکت هوا بهره‌برداری کرده و زباله را به چیزی کاربردی و مفید تبدیل کند.