در تاریخ سیاسی معاصر ایران، سید جمال الدین اسدآبادی به عنوان سرسلسله احیاگران دینی شهرت دارد. او تلاش کرد با انتشار نشریات مختلف، به بیداری در جهان اسلام یاری برساند. شهید مطهری می گوید «سید درد جامعه اسلامی را در استبداد حکام‌ـ نفوذ عقاید خرافی در اندیشه مسلمانان و دور افتادن آن‌ها از اسلام نخستین ـ و نفوذ استعمار غربی می‌دانست.» با این همه ما ایرانیان در قرن بیست و یکم در همه‌گیری کرونا، شاهد بودیم که بسیاری از افراد با لجبازی در برابر توصیه های پزشکی چگونه مروج خرافات شدند. این خرافات در ابعاد دیگری نیز هنوز وجود دارد. مانند آن که برخی معتقدند توسعه، حرکتی ضد عمل به دستورات الهی و مشغول شدن به دنیا است. آنان با اعتماد به نفسی که این روزها بیانگر رفتن کشور به لبه پرتگاه است، مانند این راهب هندو گمان می کردند که با توهمات می توان پرواز کرد. این در حالی است که هر هدفی که ابزار خودش را نداشته باشد، آدمی را هلاک می کند. با این همه مهم این است که ببینیم آیا ما در زندگی روزمره، دچار جهل و اعتماد به نفس کاذب نیستیم که به چنین سرنوشتی ما را دچار کند؟ توسعه، نیازمند تعیین هدف واقعی ممکن الوصول، با ابزار خودش است. در تحلیل راهبردی، آنان که مایلند در مدت 4 سال کشور گلستان شود، یا با کمک ندیده ها، بر خصم پیروز شوند، جز تفکری برای پرواز مانند کاهن هندو ندارند. فیلم را ببینید.
216216