بازیگرانی که برای رسیدن به نقش، مادرشان را الگو قرار می دهند

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، صفا آقاجانی را که با صدای گرم در رادیو و چهره مهربان در تلویزیون می‌شناسیم نقش‌های مادرانه بسیاری را در کارنامه دارد و از نگاه خودش، نقش مادر «جنگل آسفالت» را بیش از سایر نقش‌هایش دوست دارد.

آقاجانی درباره اینکه مادر بودن چه تأثیری روی بازی‌هایش در نقش مادر دارد گفت: مادری حسی غریزی و اقتضای طبیعی است که برای درک آن لزوماً نیازی به مادر بودن نیست حتی دیده‌ایم که جانداران چطور بچه حیوانات دیگر را تحت سرپرستی می‌گیرند و از آنها مراقبت و تیمارداری می‌کنند. هرچند مادری اقتضای طبیعت وجودی جانداران است؛ روابط اجتماعی و فرهنگی و شخصیت و مناسبات اقتصادی در اینکه چطور مادری باشی و چطور بتوانی فرزندت را تیمار کنی و در اختیارش باشی نقش تعیین‌کننده دارد.

وی ادامه داد: به جز عوامل طبیعی البته تجربه مادری هم در این جریان اثرگذار است و هر بازیگری از چیزهایی الگو می‌گیرد که یا این الگوها را خودش زیسته یا خوب نگاه کرده است تا ببیند مردم چطور زندگی کرده‌اند یا اینکه برای مثال از روی رمان‌هایی که خوانده، الهام گرفته است.

این بازیگر پیشکسوت درباره تأثیر مادرش در اجرای نقش‌های مادری بیان کرد: موضوعی که نقش‌هایم را برجسته می‌کند و آنها را دلنشین کرده و بازخورد بسیار خوبی از مردم می‌گیرد زمانی است که الگوی آن شخصیت را مادر خودم انتخاب می‌کنم چون من مادری داشتم که از گلبرگ هم لطیف‌تر و از هر موجودی در زمین مهربان‌تر بود اشکش در دم جاری می‌شد و اسطوره‌ای از مهر بود.

آقاجانی در پاسخ به این پرسش که کدام یک از نقش‌های مادری‌اش را بیش از سایر نقش‌ها دوست داشته است گفت: من نقشی را که دوست نداشته باشم بازی نمی‌کنم و نمی‌توانم هر نقشی را انتخاب کنم؛ چراکه احساسات مادرانگی بسیار مختلفی را برای نقش‌هایم تجربه کرده‌ام با این همه نقش‌های پیچیده‌تر را بیشتر دوست دارم. بازیگر سریال «ستایش2» (ساخته سعید سلطانی، 1398) درباره شکل مادری خودش گفت: من عاشق بچه‌های خودم و به طورکل عاشق همه بچه‌ها هستم با اینکه دختر و پسرم امروز بزرگ شده‌اند، همچنان دل نگران‌شان هستم.

آقاجانی در زمینه جایگاه مادر در تلویزیون گفت: از تکرار بیزارم؛ ولی متأسفانه گاه دیده می‌شود که عوامل تولید می‌ترسند اگر کلیشه را تکرار نکنند جواب درستی نگیرند. مثلاً شما نقش یک مادر مهربان را بازی می‌کنید و دائم آن را دوباره و دوباره از شما می‌خواهند. باید توجه کرد که خانم‌ها به جز مادری سمت‌ها و نقش‌های دیگری هم در ارتباط با آدم‌ها و خودشان دارند که باید به آنها نیز توجه کرد و به خانم‌ها فرصت مواجهه با نقش‌های دیگر را هم داد.

از مادر خودم بسیار الگو گرفتم

نسرین نکیسا از جمله بازیگرانی است که عمدتاً او را در ایفای نقش‌هایی آرام و متین می‌شناسیم. نکیسا که خود مادر است، عقیده دارد عمده نقش‌های ثبت‌شده در کارنامه‌اش مادرانه بوده است. نکیسا در سریال‌هایی چون «به رنگ صدف» ساخته عباس رنجبر (1375)، «بهترین تابستان من» ساخته علی بهادر (1375)، «یوسف پیامبر» ساخته فرج الله سلحشور (1387) و «مستوران» ساخته سیدعلی هاشمی (1402) نقش آفرینی کرده است.

وی درباره تأثیر مادر بودنش بر ایفای نقش مادر تصریح کرد: هر بازیگر برای ایفای یک نقش از پیرامون مشاهدات و پدیده‌های اطرافش تأثیر می‌گیرد و چون این موهبت نصیبم شده که مادرم، بسیاری از خصایص مادرانه را دارم که در کارم هم خیلی کمکم کرده است. به همین دلیل، احساساتم در نقش مادر عاریه ای نیست و واقعی است. این هنرمند ادامه داد: از مادر خودم بسیار الگو گرفته ام و ویژگی‌هایش را به ارث برده‌ام. یک مادر ذاتاً مسئول و متعهد است، ضمن اینکه باید صبور و عاقل هم به باشد و بداند که رفتارش را در مواجهه با فرزندش و تربیت او چگونه مدیریت کند همه آدم‌ها نوع مواجهه با مشکلات و دغدغه‌هایشان را از مادرشان می‌آموزند و این درخور تأمل است.

نکیسا تصریح کرد: بسیاری از اوقات پیش می‌آید که نقش پیشنهادی را وقتی در موقعیت قرار می‌گیرم بسیار نزدیک به خودم می‌بینم. اینجا کار من راحت است؛ اما زمانی که آن مادر شبیه من نباشد و ویژگی‌های رفتاری‌‎اش با خودم متفاوت باشد مشکل پیش می‌آید چراکه باید تغییراتی در رفتار و گفتارم ایجاد کنم. بازیگر سریال «گاندو» اظهار کرد: تلاش می‌کنم در جایگاه یک مادر آنچه را واقعیت دارد درست است و باید به شکلی خاص باشد انجام دهم و و خودم را به این فضا نزدیک کنم تلاش می‌کنم عادل، رئوف و صبور باشم و امور زندگی فرزندانم را مدیریت کنم. این دیدگاه همه مادران است.

نکیسا تأکید کرد: نقش‌های مادرانه بسیاری را بازی کرده‌ام و تا جایی که یادم می‌آید همواره مادر بوده‌ام؛ اما نقش فاطمه را در «آژانس شیشه ای ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا (1375 با اینکه نقشی کوتاه و با کمترین حضور فیزیکی بود، بسیار دوست داشتم او مادری بود که در فیلمنامه به‌خوبی شخصیت‌پردازی شده بود و همین موضوع هم باعث ماندگاری آن در ذهن مخاطب شد و خوشحالم که این نقش را بازی کردم.

وی گفت: امروز نقش زنان در تلویزیون را کم و نادرست می‌دانم و آن را تأیید نمی‌کنم چراکه نقشی که از زنان در برخی سریال‌ها ارائه می‌شود کلیتی از یک مادر است که تمام آن را منعکس نمی‌کند و نقش‌ها به شکلی جزئی پرداخت می‌شوند این در حالی است که عمده مادران شاهکارها و قهرمانان زندگی خانواده هایشان هستند. براین اساس، معتقدم برخی سریال‌ها در سال‌های اخیر به شکلی از سطحی نگری در پردازش نقش زنان دچار شده‌اند که روند یادشده باید اصلاح شود.

انتهای پیام/