آیا قرار است فناوری را شکل دهیم یا اجازه خواهیم داد که ما را شکل دهد؟

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو؛ بیایید صحنه را ترسیم کنیم در دهه گذشته شاهد چه پیشرفت‌های فناوری بوده‌ایم؟ کل داده‌های مورد استفاده در سراسر جهان از ۲ زتابایت در سال ۲۰۱۰ به ۶۴.۲ زتابایت در سال ۲۰۲۰ افزایش یافته است و پیش بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۵ به بیش از ۱۸۰ زتابایت افزایش یابد.

تا جولای ۲۰۲۴، ۵.۴۵ میلیارد کاربر اینترنت در سراسر جهان وجود داشته است که ۶۷.۱ درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهد.

پیشرفت‌ها در پهنای باند خانگی منجر به سرعت متوسط اتصال سریع‌تر شده است— لیگ سرعت پهنای باند نشان می‌دهد که میانگین سرعت دانلود جهانی از ۲۴.۸ مگابیت در ثانیه در سال ۲۰۲۰ به ۴۶.۸ مگابیت در ثانیه در سال ۲۰۲۳ افزایش یافته است.

محبوبیت بزرگ‌ترین پلت‌فرم‌های رسانه‌های اجتماعی افزایش یافت——فیس‌بوک از یک میلیارد حساب ثبت‌شده فراتر رفت. در سال ۲۰۲۴، بیش از سه میلیارد کاربر فعال ماهانه دارد

دگرگونی دیجیتالی گسترده کسب و کار در حال انجام است که تا حدی توسط همه‌گیری ویروس کرونا به جلو سوق داده شده است و فناوری ابری در حال افزایش است—  انتظار می‌رود که بازار عمومی رایانش ابری در سال ۲۰۲۴ به ۶۷۵ میلیارد دلار برسد.

گفته می‌شود که راه‌اندازی ۵G در سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۱۹ تا ۱۰۰ برابر سریع‌تر از ۴G است و تجربه اتصال و دستگاه تلفن همراه ما را متحول می‌کند.

آخرین، اما نه کم‌اهمیت پیشرفت فناوری‌های نوظهور مانند هوش مصنوعی (AI) – تاریخچه آن به دهه ۱۹۵۰ باز می‌گردد،  در سال ۲۰۲۰ به جریان اصلی تبدیل شد. این در درجه اول به لطف پیشرفت‌های فناوری‌های هوش مصنوعی (GenAI) مانند OpenGPT و Chat بود. DALL-E — که همچنان به ارمغان می‌آورند بهره وری و مزایای بهره وری تقریبا غیر قابل تصور است

داده‌های بالا تنها یک تصویر فوری از نقاط عطف قابل‌توجه را نشان می‌دهند، اما تصویر کاملاً واضح است: یک دهه تغییر بی‌سابقه بوده است. اکتشافات آنها در دهه‌ای که با پیشرفت‌های فن‌آوری قابل‌توجهی تغذیه می‌شود، اکنون به طور یکپارچه در تمام جنبه‌های زندگی ما ریشه دوانده است.

فناوری همه جا هست در سال ۲۰۲۴، هوش مصنوعی نیزهمینطور

ما آن را در اطراف خود می‌بینیم: در کار، مطالعه، روابط، سرگرمی، مراقبت‌های بهداشتی، و زندگی اجتماعی مان – به حدی که تصور زندگی خود بدون مداخله تکنولوژیکی دشوار است؛ و در اینجا خطر نهفته است: خطر اتکای بیش از حد به فناوری. این خطر تنها با پیشرفت‌های فناوری نوظهور مانند هوش مصنوعی تشدید می‌شود و ما را با وعده‌های کارآمدی و بهره‌وری مجذوب می‌کند.

اگر همچنان اجازه دهیم اتکای ما به فناوری افزایش یابد، می‌توانیم خود را در یک واقعیت وحشتناک ببینیم که در آن، به‌جای اینکه انسان‌ها این عکس‌ها را بخوانند، فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی شرایط را به ما دیکته می‌کنند.

هر پیشرفت قابل توجهی هزینه دارد

نه، نه از نوع مالی – بلکه یک هزینه انسانی. موردی که مورد توجه قرار نمی‌گیرد (یا صرفاً نادیده گرفته می‌شود) به نفع تعقیب بی وقفه بشریت برای پیشرفت. پیشرفت‌های علم و فناوری چنان مزایای فریبنده‌ای ارائه می‌دهند که برای انسان‌ها تقریباً بسیار آسان است که از هرگونه مبادله‌ای که تصور می‌شود کنار بگذارند. ما نمی‌توانیم استدلال کنیم که فناوری‌های GenAI مانند ChatGPT جنبه‌های زندگی ما را سریع‌تر و سازنده‌تر می‌کند؛ و این چیزی است که هر کسی باید بخواهد، درست است؟ نه، حداقل نه همیشه اینطور بوده است.

خطر وجودی واقعی که امروزه توسط هوش مصنوعی ایجاد شده است

ظهور جریان اصلی GenAI نیز با اضطراب گسترده همراه بوده است. مردم نگران آینده خود، با ترس در مورد پیشرفت‌های آینده هوش مصنوعی صحبت می‌کنند. بیشتر روایت‌ها بر روی یک تهدید آخرالزمانی برای موجودیت انسان متمرکز است: یک روز هوش مصنوعی تصمیم خواهد گرفت که جهان بدون انسان بهتر است و بر اساس آن تصمیم عمل کند. در حالی که من موافقم که هوش مصنوعی یک خطر وجودی دارد، فکر می‌کنم این یک نوع متفاوت است.

هوش مصنوعی باید کاملاً هوشیار شود تا این تهدید آخرالزمانی به واقعیت تبدیل شود. همانطور که مطرح می‌شود، فناوری‌های هوش مصنوعی تا رسیدن به این هدف فاصله زیادی دارند. آنها فاقد ظرفیت قضاوت‌های گسترده هستند و فقط قادر به اجرای وظایف خاصی هستند که توسط انسان‌ها تحریک می‌شود.

ما در حال حاضر با یک خطر وجودی هوش مصنوعی رو‌به‌رو هستیم، اما حداقل هنوز آخرالزمانی نیست. در عوض، ماهیت فلسفی بیشتری دارد: فرسایش تدریجی توانایی‌های شناختی ما.

این توانایی‌های شناختی چیست و فناوری نوظهور چگونه بر آنها تأثیر می‌گذارد؟

آنها شامل توانایی‌هایی مانند تفکر انتقادی، خلاقیت، حل مسئله، تصمیم‌گیری، حافظه و مهارت‌های اجتماعی هستند – ویژگی‌های اساسی که بسیاری از ما را همان چیزی که هستیم می‌سازند، توانایی‌هایی که اغلب برای انسان بودن ضروری تلقی می‌شوند.

پیشرفت‌های بی پایان فن آوری و علمی ممکن است زندگی ما را کارآمدتر کند. با این حال، مطالعات نشان داده است که اتکای بیش از حد به فناوری (با هوش مصنوعی بدتر شده است)