آغاز عصر جدید ترمیم استخوان با فناوری سلول های بنیادی
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در مطالعه مشترک بینالمللی که با همکاری متخصصان بانک سلولهای انسانی و جانوری و بانک ذخایر دریایی مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران، دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه خوارزمی، دانشگاه داندی انگلستان، دانشگاه ماهاتما گاندی هندوستان و انستیتو پاستور ایران به سرپرستی دکتر حسین شاهسوارانی انجام پذیرفت، داربست نانوفیبری طبیعی حاصل
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در مطالعه مشترک بینالمللی که با همکاری متخصصان بانک سلولهای انسانی و جانوری و بانک ذخایر دریایی مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران، دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه خوارزمی، دانشگاه داندی انگلستان، دانشگاه ماهاتما گاندی هندوستان و انستیتو پاستور ایران به سرپرستی دکتر حسین شاهسوارانی انجام پذیرفت، داربست نانوفیبری طبیعی حاصل از جلبکهای دریایی قهوهای استخراج شده از خلیج فارس با موفقیت برای ترمیم ضایعات استخوانی جهت مصارف درمانی پزشکی بازساختی بااستفاده از سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی تولید و معرفی شد.
این مطالعه که با الهام گیری از ساختارهای طبیعی و تولید ریزساختارهای مشابه محیط پیرامونی بافت استخوان جهت استفاده از آنها برای کشت، تکثیر و تمایز سلولهای بنیادی به سلولهای استخوانی انجام پذیرفت، داربست حاصله توانست با موفقیت قابل توجهی بازسازی استخوانی را در هر دو شرایط آزمایشگاهی و مدل حیوانی جهت کاربردهای کلینیکی آتی حاصل کند.
ارایه این شیوه درمانی نوآورانه که از طریق همکاری مشترک تخصصهای علوم سلولی، مهندسی زیست مواد، زیستشناسی دریا، مهندسی شیمی و ارتوپدی، انجام پذیرفت بازسازی و ترمیم ضایعات استخوانی طی القای شیمیایی و فیزیکی از طریق مسیرهای سیگنال دهی سلولی، با استفاده از القاگرهای طبیعی در یک محیط فیزیولوژیکی تقریباً مشابه بدن انسان مورد مطالعه قرار گرفت.
نتایج این پژوهش بین المللی نشان داد داربست سه بعدی تولیدی از جلبک قهوهای پس از اصلاح سطح به دلیل دارابودن نوعی پلی ساکارید خاص به نام فوکویدان و نیز داشتن ساختاری متخلخل مشابه استخوان انسان میتواند به عنوان یک القاگر شیمیایی و فیزیکی برای تمایز سلولهای بنیادی انسانی به استخوان در درمانهای آتی پزشکی بازساختی مورد استفاده قرار گیرد.
نتایج این مطالعه در مجله بین المللی Marine Life Science & Technology منتشر شده است.
لینک مقاله:https://link.springer.com/article/10.1007/s42995-024-00241-1
انتهای پیام/